openscience

Καθώς οι δύτες κατέβαιναν μέσα στα σκοτεινά νερά του σπηλαίου με το ταιριαστό όνομα Hoyo Negro («μαύρη τρύπα») στη χερσόνησο Γιουκατάν στο Μεξικό, είδαν μια σειρά από μεγάλες πέτρες στοιβαγμένες στον πυθμένα. Το επόμενο πράγμα που είδαν ήταν τα απομεινάρια από αιλουροειδή, βραδύποδες και ζώα που έμοιαζαν με ελέφαντες – λίγο πιο δίπλα όμως τους περίμενε ένα μικρό, αναποδογυρισμένο κρανίο ενός νεαρού κοριτσιού.

Η Naia, της οποίας το όνομα παραπέμπει στις Ναϊάδες, Νύμφες των λιμνών και των ποταμών στην αρχαιότητα, ήταν γύρω στα 15 όταν πέθανε. Τρεις ανεξάρτητες μέθοδοι χρονολόγησης υπολογίζουν την ηλικία του σκελετού ανάμεσα στις 12.000 και 13.000 χρόνια, φέρνοντάς τον στην έκτη θέση ανάμεσα σε αυτούς που έχουν εντοπιστεί στην Αμερική. Η ανάλυση του DNA της Naia δείχνει ότι κατάγεται από έναν αρχαίο πληθυσμό της Σιβηρίας, από τον οποίο κατάγεται η πλειοψηφία των γηγενών Αμερικανών.

Το σπήλαιο Μαύρη Τρύπα βρίσκεται μέσα στο Sac Atun, με ένα τούνελ 20 μέτρων να διατρέχει το έδαφος και να καταλήγει στην τρύπα, η οποία έχει βάθος 30 μέτρων. Σύμφωνα με τον James Chatters, της εταιρίας Applied Paleoscience στη Washington, «πρόκειται για μια τρύπα γεμάτη νερό, η οποία έχει μέγεθος ενός γηπέδου μπάσκετ». Το San Atun πλημμύρισε στο τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων, όταν το λιώσιμο των πάγων ανέβασε το επίπεδο της θάλασσας και άνοιξε τα μυστικά του στους εξερευνητές μόλις το 2007. Οι ερευνητές θεωρούν ότι η Naia έπεσε μέσα στην τρύπα, μαζί με τα ζώα που βρέθηκαν γύρω της. Από τα 26 είδη που βρέθηκαν εκεί, κάποια έχουν εξαφανιστεί, ενώ άλλα, όπως τα πούμα και τα coati επιβιώνουν ακόμα και σήμερα.

Σύμφωνα με τον Chatters, οι γυναικείοι σκελετοί που έχουν βρεθεί στην Αμερικανική ήπειρο είναι συνήθως ατελείς – στη Naia όμως βρέθηκε η λεκάνη, ένα ολόκληρο πόδι και ολόκληρα χέρια και ώμοι, κάτι που θα βοηθήσει τους ερευνητές να φτάσουν σε καινούρια συμπεράσματα σχετικά με τα σωματικά χαρακτηριστικά των αρχαίων Αμερικανών. Η Naia έχει πολλές τρύπες στα δόντια της, ειδικά γύρω από τα ούλα, κάτι που μάλλον σημαίνει ότι η διατροφή της ήταν πλούσια σε οξέα, μάλλον από φρούτα ή μέλι. Το μικρό μέγεθος του σκελετού της υποδεικνύει ότι δεν τρεφόταν αρκετά και η περισσότερη από την τροφή της προερχόταν από σάκχαρα από τα φυτά, κάτι που απέχει από την εικόνα των κυνηγών που περιμένουν να δουν οι ερευνητές.

Το μιτοχονδριακό DNA της Naia, το οποίο κληροδοτείται από τη μητέρα, τη συνδέει με έναν αρχαϊκό πληθυσμό της περιοχής γύρω από τον Βερίγγειο πορθμό στη Σιβηρία. Γενετικά στοιχεία από διάφορες μελέτες δείχνουν ότι αυτός ο πληθυσμός μετανάστευσε στην Αμερική από την Αλάσκα πριν περίπου 18.000 ως 15.000 χρόνια. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου της Naia μοιάζουν με αυτά των πρώτων Αμερικανών: μακρύτερο και πιο στενό κρανίο από αυτό των απογόνων και μικρότερο, πιο κοντό πρόσωπο. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι πιο κοντινά σε αυτά των επόμενων γενεών από την Αφρική, την Αυστραλία και τον Ειρηνικό, κάτι που έχει ωθήσει κάποιους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι οι φυλές των γηγενών Αμερικανών μπορεί να κατάγονται από άλλους προγόνους, ή ακόμα και από διαφορετικές μεταναστεύσεις.

Η ομάδα του Chatters πάντως πιστεύει ότι όλοι οι γηγενείς κατάγονται από τη Σιβηρία, ότι τα φαινομενικά διαφορετικά χαρακτηριστικά της Naia μάλλον συμφωνούν με αυτό και ότι το πρόσωπο των επόμενων γενεών είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης. Το μεγαλύτερο τμήμα του σκελετού της Naia είναι ακόμα εκεί όπου βρέθηκε, αλλά καθώς αρκετοί δύτες που ήταν άσχετοι με τους ερευνητές επισκέφθηκαν την περιοχή, η ομάδα του Chatters αφαίρεσε πέντε οστά, συμπεριλαμβανομένων του κρανίου και της γνάθου.