openscience

Η έκθεση σε μέτρια ποσά ηλιοφάνειας μπορεί να επιβραδύνει την ανάπτυξη της παχυσαρκίας και του διαβήτη, σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Diabetes. Οι επιστήμονες που εξέτασαν την επίδραση του ηλιακού φωτός σε ποντίκια, λένε πως θα χρειαστεί περαιτέρω έρευνα για να επιβεβαιωθεί αν έχει την ίδια επίδραση στους ανθρώπους. Οι ερευνητές έδειξαν ότι η εκπομπή υπεριώδους φωτός προς καλά ταϊσμένα ποντίκια επιβράδυνε την αύξηση του σωματικού τους βάρους. Οι ποντικοί εμφάνισαν λιγότερα προειδοποιητικά σημάδια από κείνα που συνδέονται με το διαβήτη, όπως μη φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης και αντίσταση στην ινσουλίνη.

Τα ευεργετικά αποτελέσματα της χρήσης υπεριωδών ακτίνων συνδέθηκαν με μια ένωση που ονομάζεται οξείδιο του αζώτου, το οποίο απελευθερώνεται από το δέρμα μετά από έκθεση στο ηλιακό φως. Αλείφοντας μια κρέμα που περιείχε οξείδιο του αζώτου στο δέρμα των καλά ταϊσμένων ποντικών, η ομάδα βρήκε ότι προέκυψε το ίδιο αποτέλεσμα του περιορισμού της αύξησης του βάρους, όπως και με την έκθεση σε υπεριώδες φως. Η βιταμίνη D - η οποία παράγεται από το σώμα ως απόκριση στο φως του ήλιου και συχνά επαινείται για τα οφέλη που προσφέρει στην υγεία - δεν έπαιξε κάποιο ρόλο, σύμφωνα με τη μελέτη. 

Η ομάδα λέει ότι τα νέα ευρήματα έρχονται να προστεθούν στον αυξανόμενο αριθμό στοιχείων που υποστηρίζουν τα οφέλη για την υγεία από τη μέτρια έκθεση στις ακτίνες του ήλιου. Προηγούμενες μελέτες σε ανθρώπους έδειξαν ότι το οξείδιο του αζώτου μπορεί να μειώσει την πίεση του αίματος μετά την έκθεση σε λαμπτήρες υπεριώδους φωτός. Τα αποτελέσματα πρέπει να ερμηνευθούν με προσοχή, αναφέρουν οι ερευνητές, καθώς τα ποντίκια είναι νυκτόβια ζώα που καλύπτονται με γούνα και συνήθως δεν εκτίθενται σε πολύ ηλιακό φως. Χρειάζονται μελέτες για να επιβεβαιωθεί εάν η έκθεση σε ηλιοφάνεια έχει την ίδια επίδραση στην αύξηση του σωματικού βάρους και τον κίνδυνο του διαβήτη σε ανθρώπους.

Η δρ. Shelley Gorman του Ινστιτούτο Telethon για Παιδιά, επικεφαλής συντάκτης της μελέτης, δήλωσε: "Τα ευρήματά μας είναι σημαντικά, καθώς δείχνουν ότι η περιστασιακή έκθεση του δέρματος στην ηλιακή ακτινοβολία, σε συνδυασμό με άφθονη άσκηση και μια υγιεινή διατροφή, μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της ανάπτυξης της παχυσαρκίας σε παιδιά".

"Αυτές οι παρατηρήσεις δείχνουν περαιτέρω ότι οι ποσότητες του οξειδίου του αζώτου που απελευθερώνονται από το δέρμα μπορεί να έχουν ευεργετικά αποτελέσματα όχι μόνο στην καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο το σώμα μας ρυθμίζει το μεταβολισμό", προσέθεσε ο Δρ. Martin Feelisch, καθηγητής Πειραματικής Ιατρικής και Ενοποιητικής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Southampton. Ο Δρ. Richard Weller, Λέκτορας Δερματολογίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, δήλωσε: "Γνωρίζουμε από επιδημιολογικές μελέτες ότι όσοι ψάχνουν τον ήλιο, ζουν περισσότερο από εκείνους που περνούν τη ζωή τους στη σκιά. Μελέτες όπως αυτή, μας βοηθούν να κατανοήσουμε πώς ο ήλιος μπορεί να είναι καλός για εμάς. Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο καρκίνος του δέρματος δεν είναι η μόνη ασθένεια που μπορεί να μας σκοτώσει και θα πρέπει ίσως να ξανασκεφτούμε τις συμβουλές μας για την έκθεση στον ήλιο".

Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η ημερίδα με θέμα “Μια ματιά στο Αύριο” που συνδιοργάνωσε το φοιτητικό τμήμα του IEEE στο T.E.I Ιονίων Νήσων μαζί με το Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Τ.Ε.Ι Ιονίων Νήσων και το Concumer Electronis Society - Greece Chapter. Το κέντρο του ενδιαφέροντος κέρδισε το Google Glass, το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, κάνοντας το κοινό να ανυπομονεί να το δοκιμάσει! Κατά τη διάρκεια της ημερίδας, οι παρευρισκόμενοι είχαν τη μοναδική ευκαιρία να δοκιμάσουν νέες τεχνολογίες και, συγκεκριμένα “τεχνολογίες που φοριούνται”. Ιδιαίτερη στιγμή στην ημερίδα ήταν η παρουσίαση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του IEEE από τον Σταμάτη Δραγουμάνο, πρόεδρο των Εκπαιδευτικών Δραστηριοτήτων του IEEE στην Ελλάδα.

Οι τεχνολογίες που ήταν διαθέσιμες ήταν: Kinect, όπου ο παρευρισκόμενος βίωνε τη φυσική αλληλεπίδραση, ανθρώπου - υπολογιστή, Mindset, ένας ψηφιακός εγκεφαλογράφος, κατά τον οποίο οι παρευρισκόμενοι δοκίμασαν πόσο εύκολα μπορούν να συγκεντρωθούν σε ένα στοιχείο και Leap - Poster, μια φιλική προς το περιβάλλον εφαρμογή για την παρουσίαση poster ή την ανάγνωση ενός ψηφιακού βιβλίου. Μπορείτε να δείτε πώς να φτιάξετε και εσείς την εφαρμογή ακολουθώντας τις σχετικές οδηγίες.

Επιπλέον, παρουσιάστηκαν projects που έχουν αναπτυχθεί από φοιτητές του τμήματος.

Εκατομμύρια άνθρωποι βιώνουν χρόνια φαγούρα σε κάποια στιγμή της ζωής τους, σαν αποτέλεσμα διάφορων προβλημάτων, από έκζεμα μέχρι νεφρική ανεπάρκεια ή καρκίνο. Τέτοιες καταστάσεις μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των ασθενών, με το σώμα μας να έχει – φαινομενικά – ένα μηχανισμό αντιμετώπισης με το ξύσιμο της περιοχής που εμφανίζει το πρόβλημα. Όταν όμως ο προσωρινός μικρο-πόνος που προκαλεί το ξύσιμο περάσει, η φαγούρα επανέρχεται δριμύτερη, επιδεινώνοντας την ανάγκη για ακόμα πιο δυνατό ξύσιμο, επιφέροντας έτσι φθορά στο δέρμα.

Σύμφωνα με τον Zhou-Feng Chen από την Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Washington στο St Louis, πολλοί άνθρωποι συνεχίζουν να ξύνονται μέχρι να ματώσουν – η εργασία του Chen με τα ποντίκια δείχνει ότι αυτό μπορεί να οφείλεται σε παρεμβολές ανάμεσα στα νευρικά κύτταρα. Γνωρίζουμε ότι η σεροτονίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής που βοηθά στον έλεγχο του πόνου και ότι ο πόνος από το ξύσιμο μπορεί να μας ηρεμήσει από τη φαγούρα. Διερευνώντας το ρόλο της σεροτονίνης στην αίσθηση της φαγούρας, ο Chen και η ομάδα του επέφεραν μεταλλάξεις σε ποντίκια στο εργαστήριο, ώστε αυτά να μην παράγουν σεροτονίνη. Σε φυσιολογικές συνθήκες, η παροχή μέσω ένεσης χημικών ουσιών στα ποντίκια αυτά θα είχε σαν αποτέλεσμα να αρχίσουν να ξύνονται, αλλά στα γενετικά τροποποιημένα ποντίκια δεν παρατηρήθηκε κάτι τέτοιο. Παρόμοια αντίδραση παρατηρήθηκε και σε φυσιολογικά ποντίκια στα οποία είχε χορηγηθεί αναστολέας έκκρισης σεροτονίνης, δείχνοντας ότι η τάση για ξύσιμο ξεκινά όταν η σεροτονίνη φτάνει στο ερεθισμένο σημείο.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό το αποτέλεσμα εξηγεί γιατί οι άνθρωποι ξύνονται μέχρι του σημείου να ματώσουν: ο πόνος από το ξύσιμο υπερκαλύπτει τη φαγούρα, αλλά επειδή η σεροτονίνη ελέγχει τον πόνο, πρέπει να ξυθούν πιο δυνατά ώστε να πονέσουν αρκετά και να μη νιώθουν τη φαγούρα. Σε αυτόν τον κύκλο που δημιουργείται, ο εγκέφαλος προσπαθεί να ρυθμίσει την αίσθηση του πόνου κι έτσι εκκρίνει ολοένα και περισσότερη σεροτονίνη.

Σε παλαιότερη εργασία τους, ο Chen και οι συνεργάτες του είχαν ανακαλύψει ότι εξειδικευμένοι νευρώνες του εγκεφάλου κάνουν την αίσθηση της φαγούρας δυνατότερη. Τώρα φαίνεται ότι η σεροτονίνη, καθ’ οδόν προς το σημείο που αισθανόμαστε τη φαγούρα, μπερδεύει τους GRPR νευρώνες, όπως και τους νευρώνες που ευθύνονται για τον έλεγχο του πόνου. Αυτό σημαίνει ότι όταν ξυνόμαστε, η πρόσθετη σεροτονίνη που εκκρίνεται για να ελέγξει τον πόνο, παράλληλα εντείνει και την αίσθηση της φαγούρας. Σύμφωνα με τον Chen, είναι πιθανό να μπορεί να αναπτυχθεί κάποια θεραπεία στη χρόνια φαγούρα, μπλοκάροντας τους υποδοχείς μέσω των οποίων η σεροτονίνη ενεργοποιεί τους νευρώνες GRPR, αν και το πρόβλημα αυτό, σύμφωνα με τον Gil Yosipovitch από το Πανεπιστήμιο Temple, εμπλέκει περισσότερους από έναν υποδοχείς κι έτσι η διαδρομή από το εργαστήριο και τα πειράματα με ποντίκια μέχρι μια θεραπεία είναι μεγάλη.

Ο Ridley Scott, σκηνοθέτης κλασσικών ταινιών επιστημονικής φαντασίας όπως το “Blade runner” και τα “Alien”, επιστρέφει για να κάνει την παραγωγή στην τηλεοπτική μεταφορά του τελευταίου βιβλίου της σειράς «Η Οδύσσεια του Διαστήματος». Η νουβέλα με τίτλο «3001: η τελευταία Οδύσσεια» ολοκληρώνει την τετραλογία του Arthur C. Clarke, η οποία ξεκίνησε με το «2001» που μετέφερε στη μεγάλη οθόνη ο Stanley Kubrick. Η παραγωγή θα γίνει για τον τηλεοπτικό σταθμό Syfy, τη μετεξέλιξη του Sci-Fi Channel, που ανήκει στο NBC.

Ο Scott δήλωσε ενθουσιασμένος που θα φέρει αυτήν την κληρονομιά στο κοινό και θα συνεχίσει τη μεγάλη κινηματογραφική παράδοση με τρόπο που ταιριάζει στην ιστορία και τους δημιουργούς της. Αν και το Syfy δεν ανακοίνωσε πότε θα ξεκινήσει να μεταδίδεται η σειρά, θα αρχίσει την παραγωγή τους επόμενους μήνες με μια άλλη νουβέλα του Clarke με τίτλο "Childhood's End".

Εκτός από το «2001», το δεύτερο βιβλίο της σειράς με τίτλο «2010» έγινε ταινία το 1984, ενώ το τρίτο βιβλίο, με τίτλο «2061» δεν έχει μεταφερθεί ακόμα στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη.

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν την ικανότητα να μετακινούνται για να βρίσκουν νέες πηγές υπογείων υδάτων κατά τη διάρκεια εξαιρετικά ξηρών περιόδων στην Αφρική πριν από εκατομμύρια χρόνια. Αυτή η ικανότητα μπορεί να ήταν το κλειδί για την επιβίωσή τους και την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.

Η έρευνα - που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLOS ONE - συνδυάζει γεωλογικά στοιχεία από την ιζηματογενή λεκάνη Olduvai στη Βόρεια Τανζανία, η οποία σχηματίστηκε πριν από περίπου 2,2 εκατομμύρια χρόνια, και αποτελέσματα από ένα υδρολογικό μοντέλο.

Δείχνει ότι ενώ το νερό των ποταμών και των λιμνών θα εξαφανιζόταν, καθώς άλλαζε το κλίμα λόγω μεταβολών στην τροχιά της Γης, οι πηγές γλυκού νερού που τροφοδοτούνται από τα υπόγεια ύδατα, θα μπορούσαν να λειτουργούν για διάστημα έως και 1000 χρόνια χωρίς βροχοπτώσεις.

"Αυτό που παραμένει άγνωστο και που συνδέεται με την ανθρώπινη εξέλιξη σε αυτό το κλιματικά ταραχώδες περιβάλλον, είναι η διαθεσιμότητα των πόρων, ιδιαίτερα του γλυκού νερού", σημειώνει ο επικεφαλής της έρευνας δρ. Mark Cuthbert, του Πανεπιστήμιου του Birmingham στο Ηνωμένο Βασίλειο, κάτοχος υποτροφίας έρευνας Marie Curie που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

Το πόσιμο νερό στα ποτάμια και τις λίμνες της περιοχής είναι πιθανό να ήταν σπάνιο, εξαιτίας της αλατότητας, της ξηρασίας και της βραχύβιας ροής των χειμάρρων. Τα υπόγεια ύδατα μπορεί να παρείχαν "ένα βασικό εναλλακτικό πόσιμο πόρο για τη διατήρηση της ζωής" σε αυτό το περιβάλλον.

"Το φυσικό περιβάλλον που τροφοδοτούνταν από τις πηγές και τα υπόγεια ύδατα, θα μπορούσε να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην επιβίωση και τη διασπορά των hominins (ταξινομικός κλάδος ανθρωπιδών που περιλαμβάνει τους πρόσφατους ανθρώπους, καθώς και εξαφανισμένες αρχαίες και συγγενείς μορφές) σε εποχές στις οποίες το επιφανειακό πόσιμο νερό ήταν περιορισμένο", παρατήρησε ο δρ. Cuthbert.

Γεωλογικά στοιχεία έδειξαν ότι οι πηγές λειτουργούσαν κατά τη διάρκεια των ξηρότερων περιόδων των κλιματικών διακυμάνσεων που σημειώθηκαν περίπου 1,8 εκατομμύρια χρόνια πριν, σε μια κρίσιμη περίοδο για την εξέλιξη των hominin.

Επιπλέον, η μοντελοποίηση από τους ερευνητές έδειξε ότι οι πηγές στο Olduvai ίσως λειτουργούσαν για εκατοντάδες χρόνια χωρίς βροχοπτώσεις.

"Καθώς οι πηγές των επιφανειακών υδάτων γίνονταν όλο και πιο σπάνιες κατά τη διάρκεια ενός συγκεκριμένου κλιματικού κύκλου, τα μοναδικά είδη που επιβίωναν μπορεί να ήταν αυτά που προσαρμόζονταν σε επαρκή κινητικότητα για να ανακαλύψουν μια νέα και πιο μόνιμη πηγή υπογείων υδάτων ή εκείνα που είχαν ήδη εγκατασταθεί σε κοντινή απόσταση από έναν τέτοιο πόρο", αναφέρει το μέλος της συντακτικής ομάδας καθηγητής Gail Ashley του Πανεπιστημίου Rutgers των ΗΠΑ.

"Τέτοια καταφύγια υπογείων υδάτων μπορεί να υπήρξαν σημεία με έντονο ανταγωνισμό μεταξύ των hominins και άλλων ειδών ζώων και ως εκ τούτου, επιλεκτικής πίεσης, που ευνόησε εκείνους που μπορούσαν να διατηρήσουν την πρόσβαση στο νερό, κάτι για το οποίο δεν υπάρχει υποκατάστατο.

"Επιπλέον, πιθανολογούμε ότι, κατά τη διάρκεια πιο υγρών περιόδων, οι πηγές μπορεί να είχαν σχηματίσει τρόπους γεφύρωσης της κατά μήκους διασποράς των hominins μεταξύ των μεγαλυτέρων όγκων γλυκού νερού ή ποταμών, παρέχοντας ένα κρίσιμο πόρο κατά τη διάρκεια της μετανάστευσης των hominins μέσα και έξω από την Αφρική", συμπλήρωσε ο καθηγητής Ashley.

Ο καθηγητής Andy Baker εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη μελέτη, προσθέτοντας, "Εδώ στην Αυστραλία, έχουμε επίγνωση της σημασίας των υπογείων υδάτων για την εθνική μας οικονομία σήμερα”.

"Αυτή η μελέτη δείχνει σαφώς ότι θα πρέπει να εξετάσουμε το ρόλο των υπογείων υδάτων σε όλη την ιστορία εποικισμού της ηπείρου μας".

Οι επιστήμονες είπαν ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να εξετάσουν τις θεωρίες τους σχετικά με το ρόλο που μπορεί να έχουν παίξει τα υπόγεια νερά στην εξέλιξη και τη διασπορά του ανθρώπου.