Νέες τεχνολογίες στην εκπαίδευση ατόμων με ειδικές ανάγκες – το μέσο αλλά όχι πανάκεια



Η χρήση νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση είναι της μόδας. Αρκετά συνέδρια λαμβάνουν χώρα παγκοσμίως και αρκετή συζήτηση γίνεται για το πώς μπορούν οι νέες τεχνολογίες να ενταχθούν και να υποστηρίξουν την εκπαιδευτική διαδικασία.

Το Σάββατο παρακολούθησα το Workshop in Education, ένα μίνι συνέδριο που έλαβε χώρα στα πλαίσια του 13ου Πανελληνίου Συνεδρίου Πληροφορικής. Μια συνεδρία αφορούσε και τρόπους που η πληροφορική/νέες τεχνολογίες χρησιμοποιούνται για την υποστήριξη μαθητών και φοιτητών με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες. Εκεί παρουσιάστηκαν αξιόλογες πρωτοβουλίες, σε διαφορετικό βαθμό ανάπτυξης η κάθε μια. Αυτό που κρατάω από τη συνεδρία και τη συζήτηση που ακολούθησε δεν έχει να κάνει τόσο με τις νέες τεχνολογίες, αλλά με κάτι πιο ουσιαστικό και βαθύ.

Είναι λυπηρό και απογοητευτικό που η ελληνική πολιτεία αφήνει επί της ουσίας αβοήθητους όσους έχουν αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες - επιτρέπει την εισαγωγή κωφών και βαρήκοων ατόμων στα πανεπιστήμια αλλά δεν υπάρχει ουδεμία πρόβλεψη για το πώς αυτά τα παιδιά θα υποστηριχτούν και θα ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Το ίδιο ισχύει και για άλλες περιπτώσεις δυσκολιών, όπως τα δυσλεκτικά παιδιά. Είναι ένα πρόβλημα που δεν περιορίζεται μόνο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και στη βασική βαθμίδα εκπαίδευσης. Από την εμπειρία μου με γονείς δυσλεκτικών παιδιών, το πρόβλημα βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό και στον δάσκαλο. Εκεί βρίσκουν οι περισσότεροι γονείς ένα τοίχος άρνησης του διδάσκοντα να κατανοήσει τις μαθησιακές δυσκολίες των παιδιών τους και να τα υποστηρίξει.

Είναι θετικό που όλο και περισσότεροι ερευνητές και εκπαιδευτικοί εξετάζουν τρόπους που η πληροφορική μπορεί να υποστηρίξει άτομα με μαθησιακές δυσκολίες και αναπηρίες. Πριν από αυτό όμως χρειάζεται να γίνει αρκετή δουλειά ώστε να εκπαιδευτούν όσοι έρχονται σε επαφή με τα παιδιά για τα προβλήματα και τους περιορισμούς τους ώστε να ενθαρρύνονται αυτά τα παιδιά να συμμετέχουν ενεργά στην εκπαιδευτική διαδικασία. Θα πρέπει όμως να πιεστεί και η πολιτεία να δημιουργήσει ένα πλαίσιο ένταξης και υποστήριξής παιδιών που αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα. Και έπειτα θα έλθει η τεχνολογία να δώσει τα εργαλεία στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς ώστε να είναι σε θέση αυτοί να παρέχουν την καλύτερη δυνατή υποστήριξη. Γιατί και αυτά τα παιδιά έχουν τεράστιες δυνατότητες που πρέπει να καλλιεργηθούν και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να πάνε χαμένες.