openscience

Το Wii είναι μια παιχνιδομηχανή που δε μοιάζει με τις άλλες: η έμφαση δεν είναι τόσο στα ρεαλιστικά γραφικά, αλλά στους φυσικούς τρόπους αλληεπίδρασης ανάμεσα στον παίκτη και την κονσόλα. Αυτό γίνεται δυνατό κυρίως χάρη στο χειριστήριο του Wii, το οποίο μεταδίδει ασύρματα πληροφορίες για τη θέση του παίκτη που το κρατάει, τον προσανατολισμό του χειριστηρίου και τις κινήσεις που κάνει ο παίκτης, χάρη σε ενσωματωμένα επιταχυνσιόμετρα και κυκλώματα που υλοποιούν το πρωτόκολλο Bluetooth.

Πώς όμως το χειριστήριο, γνωστό και σαν Wii-mote, εντοπίζει τη θέση του παίκτη. Το "κλειδί" εδώ είναι το sensor bar που συνδέεται με την κονσόλα και τοποθετείται μπροστά από την τηλεόραση. Αυτό ενσωματώνει στις άκρες του δύο λαμπτήρες τύπου LED, που εκπέμπουν υπέρυθρο φως, το οποίο είναι ορατό από την κάμερα στο Wiimote και όχι από τον παίκτη. Υπολογίζοντας την αλλαγή της απόστασης ανάμεσα στο ίχνος των λαμπτήρων στην κάμερα, το Wiimote "καταλαβαίνει" τον προσανατολισμό του και μεταδίδει την αντίστοιχη μέτρηση στην κονσόλα.

Ο Johnny Lee, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon, εξηγεί πώς μπορούμε να εκμεταλλευτούμε αυτήν την απλή ιδέα για να υλοποιήσουμε μια απλή εφαρμογή εικονικής πραγματικότητας, στην οποία η θέση και ο προσανατολισμός της κάμερας από την οποία βλέπουμε το συνθετικό κόσμο υπολογίζεται με τη βοήθεια των λαμπτήρων LED και χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε την κονσόλα Wii.