Χτες (11/2) ανακοινώθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι μόνο το 22% των πολιτών στα κράτη-μέλη μπορούν να αναγνωρίσουν τον αριθμό 112, τον ενιαίο τηλεφωνικό αριθμό έκτακτης ανάγκης και να απαριθμήσουν τις ευκολίες που τους προσφέρει - παράλληλα, ήταν μια καλή ευκαιρία (112, 11/2, το έπιασες το υπονοούμενο, έτσι;) να ξεκινήσει μια στοχευμένη εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών, ειδικά μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στη χρήση του.
Γιατί οι υπηρεσίες που μας προσφέρει το 112 είναι λοιπόν τόσο ενδιαφέρουσες; Με την εξαίρεση της Βουλγαρίας, στην οποία οι υπηρεσίες του 112 δεν έχουν ξεκινήσει να διατίθενται και η διαδικασία βρίσκεται ακόμα στην πρόσκληση ενδιαφέροντος για το ποιος θα διαχειρίζεται τις κλήσεις στην περιοχή των κυριότερων πόλεων, ο αριθμός αυτός μάς συνδέει με έναν τηλεφωνητή, ο οποίος μπορεί να εργάζεται για κάποια δημόσια αρχή (π.χ. Αστυνομία) χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο. Ο τηλεφωνητής στη συνέχεια, αφού τού εκθέσουμε την κατάσταση, θα μάς συνδέσει με την κατάλληλη υπηρεσία, για παράδειγμα την τοπική οδική βοήθεια, αν έχουμε "μείνει" στο δρόμο ή την πυροσβεστική, αν υπάρχει πρόβλημα με φωτιά ή παγίδευση σε ανελκυστήρα, ή θα διεκπεραιώσει ο ίδιος το αίτημά μας για βοήθεια. Αυτό που είναι ίσως περισσότερο σημαντικό είναι η διαθεσιμότητα του αριθμού από οποιοδήποτε σταθερό δίκτυο ή δίκτυο κινητής τηλεφωνίας, και μάλιστα ατελώς και χωρίς την υποχρέωση να είμαστε συνδρομητές σε αυτό. Εκτός αυτού, ο τηλεφωνητής έχει άμεση πρόσβαση σε πληροφορίες που σχετίζονται με τη γεωγραφική θέση από την οποία καλούμε - έτσι, αν έχουμε πρόβλημα με το αυτοκίνητο κάπου στις Άλπεις, μπορούμε απλά να καλέσουμε το 112 ακόμα κι αν δε γνωρίζουμε ακριβώς πού βρισκόμαστε το δρόμο (αρκεί βέβαια το κινητό μας τηλέφωνο να έχει σήμα). Έδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι στο μικρό γαλατικό χωριό της Ελλάδας, μέχρι πρότινος δεν ήταν διαθέσιμη η υπηρεσία εντοπισμού, οπότε η ΕΕ ξεκίνησε τη διαδικασία διαχείρισης παράβασης εναντίον της Ελλάδας, η οποία συνήθως οδηγεί σε πρόστιμο - ευτυχώς, αυτή τη φορά προλάβαμε να ...συμμορφωθούμε πριν το πρόστιμο και πριν την 11/2, οπότε θα γινόμασταν και πάλι ρεζίλι, μαζί με την Πορτογαλία και τους προς Βορράν γείτονές μας.
Τι ήταν όμως αυτό που οδήγησε την ΕΕ να ξεκινήσει αυτήν την εκστρατεία ενημέρωσης; Αρκεί να πούμε ότι μόνο το 22% των πολιτών της ΕΕ αναγνωρίζουν το 112 σαν τον ενιαίο αριθμό έκτακτης ανάγκης, ενώ στην Ελλάδα αυτό το ποσοστό πέφτει στο 4% (τελευταίοι στην ΕΕ-27). Αυτό σίγουρα σχετίζεται με το πόσο συχνά καλούμε τέτοιους αριθμούς: 1 στους 5 Έλληνες τα τελευταία 5 χρόνια, 1 στους 4 Ευρωπαίους. Εκτός από αυτό, η απουσία ενημέρωσης για τις δυνατότητες και τις υπηρεσίες του 112 αντανακλάται και στο μέσο από το οποίο κάνουμε τις κλήσεις: 2/3 κλήσεις στην Ελλάδα γίνονται από σταθερά τηλέφωνα, ενώ σε χώρες του Βορρά (Φινλανδία, Λετονία, Πολωνία), το ποσοστό αυτό πέφτει στο 1/4.
Σύμφωνα με την ΕΕ, τα επόμενα βήματα για τη διεύρυνση της χρήσης του 112 είναι, εκτός βέβαια από την ενημέρωση των πολιτών, η ολοκλήρωση των κέντρων διαχείρισης των κλήσεων με υπηρεσίες πυρόσβεσης, άμεσης νοσοκομειακής βοήθειας και αστυνόμευσης, η πρόσληψη προσωπικού που μπορεί να επικοινωνεί σε περισσότερες ξένες γλώσσες, η διαχείριση των κλήσεων-φάρσα που φτάνουν στο 60%(!) των συνολικών κλήσεων, και η διεύρυνση της παροχής πληροφοριών για τη γεωγραφική θέση, καθώς σε κάποιες χώρες αυτές δεν είναι διαθέσιμες (γκουχ-γκουχ!)
Μια άλλη ενδιαφέρουσα προοπτική σχετίζεται με την τεχνολογία eCall: σύμφωνα με τα σχέδια της ΕΕ, όλα τα καινούρια αυτοκίνητα από το 2010 και μετά θα διαθέτουν μια ενσωματωμένη συσκευή η οποία θα μπορεί να καλεί το 112 σε περίπτωση ατυχήματος. Σύμφωνα με έρευνες, πάνω από 40.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους και 1.8 εκατομμύρια (!) τραυματίζονται κάθε χρόνο στα 1.4 εκατομμύρια ατυχήματα στο δρόμο, ενώ το κόστος στην Ευρωπαϊκή οικονομία είναι πάνω από 160 δις ευρώ. Η χώρα μας ήταν μάλιστα από τις πρώτες που συνυπέγραψε τη σχετική πρωτοβουλία, μαζί με την Κύπρο, τη Φινλανδία, την Ιταλία, τη Λιθουανία, τη Σλοβενία και τη Σουηδία, ενώ χώρες που δεν ανήκουν στην Ένωση, αλλά συνεργάζονται με αυτήν, όπως η Ελβετία, θα συμμετάσχουν κι αυτές στην κοινή αυτή προσπάθεια.