openscience

Τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, το openscience κλείνει τον πρώτο του χρόνο λειτουργίας - ένα χρόνο γεμάτο πειραματισμούς, τεχνικούς κυρίως, αναζήτηση ιδεών και περιεχομένου και πολλούς, μα πάρα πολλούς τσακωμούς με το drupal, την πλατφόρμα διαχείρισης περιεχομένου πάνω στην οποία είναι στημένο το openscience.

Τι κρύβει το επόμενο διάστημα; Πολλές εκπλήξεις, τόσο σε επίπεδο υπηρεσιών και περιεχομένου, όσο και σε επίπεδο εμφάνισης! Το openscience αποκτά καινούριο σλόγκαν, το οποίο θα βρείτε στον τίτλο της πρώτης σελίδας του (με κυνήγι θησαυρού μοιάζει αυτό!) και υλοποιείται με τις συνεντεύξεις που θα "βγουν στον αέρα" στις επόμενες εβδομάδες: ξεκινώντας με το δεύτερο μέρος της συνέντευξης του Δρ. Στάθη Γκόνου, διευθυντή ερευνών στο Ινστιτούτο Βιολογικών Ερευνών και Βιοτεχνολογίας στο ΕΙΕ, στο οποίο μιλάμε για τις κεντρικές ερευνητικές δραστηριότητες του Ινστιτούτου και το πώς αυτές μπορούν να οδηγήσουν σε καλύτερες συνθήκες ζωής και γήρανσης, θα μιλήσουμε με δύο ανθρώπους που εργάζονται νυχθημερόν (κυριολεκτικά, μερικές φορές!) για το ψηφιακό μέλλον της Ελλάδας.

Ο Γιώργος Μοσχοβίτης είναι από τους ανθρώπους που υλοποιούσε εφαρμογές στο πλαίσιο του Web 2.0, όταν τα περισσότερα sites στην Ελλάδα "έπαιζαν" με flash intros και midi μουσικούλες. Ο Γιώργος φαίνεται πως είχε πιάσει το νοήμα του social networking πολύ πριν αυτό γίνει μόδα με το Facebook και το MySpace, δημιουργώντας με μια μικρή παρέα συνεργατών που ονομαζόταν Navel το Joy και στη συνέχεια το me. H συνεχιζόμενη επιτυχία των δύο αυτών sites, ειδικά σε μια αγορά που κυριαρχούν μεγαθήρια με πολύ μεγαλύτερη εγκατεστημένη βάση, αναδεικνύει μια σειρά από ζητήματα σχετικά με την ανάπτυξη λογισμικού, τις υπηρεσίες και τη δυνατότητα προσαρμογής ενός site, σε αυτά που θέλει ο χρήστης (κάτι που, για παράδειγμα, δε διαθέτει το facebook).

Εκτός από αυτό, θα μιλήσουμε και με το Γιάννη Λάριο, που εκτός από εξαίρετος φωτογράφος και επιφανής ...Παναθηναϊκός, από τον Απρίλιο του 2004 έχει αναλάβει το ρόλο του Συμβούλου του Ειδικού Γραμματέα Ψηφιακού Σχεδιασμού στο Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών. Με πλούσια δράση σε ομιλίες και κείμενα, ο Γιάννης αξιοποιεί τις σπουδές σαν Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, αλλά και σε θέματα συστημάτων διοίκησης και πληροφοριών, για να βοηθήσει στην υλοποίηση δράσεων και στρατηγικών σε μια σειρά από υπηρεσίες για την καθημερινή μας ζωή. Θα δούμε πώς συνδυάζεται το προφίλ του ...καλλιτέχνη με τη δουλειά του μηχανικού, ποια προβλήματα συναντά στην υλοποίηση των σχεδιασμών, αλλά και στη νοοτροπία κράτους και πολιτών και τι μπορούμε να περιμένουμε στα επόμενα χρόνια στους σχετικούς τομείς.

Αντί επιλόγου...

Μιλώντας τις προάλλες με την Ελένη, θυμηθήκαμε την απίστευτη διαδικασία εξέτασης στην έκθεση (αρνούμαι να χρησιμοποιήσω έψιλον κεφαλαίο!) όταν δίναμε Πανελλαδικές εξετάσεις (την προηγούμενη χιλιετία!) Τότε λοιπόν, ένας από τους ...φωτισμένους φιλολόγους μας είχε πει ότι "εδώ δε γράφουμε τις απόψεις μας, εδώ γράφουμε για να περάσουμε"... Η ειρωνεία είναι ότι στα δικά μας τα χρόνια, μας είχε ζητηθεί να σχολιάσουμε την προοπτική της Ευρωπαϊκής ενοποίησης που ήταν τότε στα σκαριά - μπορεί άραγε κανείς να προβλέψει τι θα γινόταν αν "έπεφτε" αυτό το θέμα σήμερα, με δεδομένη τη δυσαρέσκεια όπως αυτή αποτυπώνεται από τους Ευρωπαίους πολίτες στο Ευρωβαρόμετρο, και θεωρώντας ότι πρέπει κατά την εξέταση να υπερασπιστούν εξεταζόμενοι κι εξεταστές την "επικρατούσα ιδεολογία";

Αναρωτιέμαι μήπως στο κάτω κάτω, αυτή η ισοπέδωση της σκέψης και του αντιλόγου είναι τελικά και το μείζον πρόβλημα της κοινωνίας μας. Μιλώντας με το Στάθη Γκόνο στο πλαίσιο της συνέντευξης, μου είπε ότι "είναι απαραίτητο, ο μέσος κόσμος να καταλάβει το τι πραγματεύεται η επιστήμη, πέρα από τις καθημερινές εφαρμογές της υγείας ή της μηχανικής, κυρίως γιατί υπάρχουν μια σειρά από θέματα στα οποία η κοινωνία και η πολιτεία θα χρειαστεί να απαντήσουν." Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, η ενημέρωση γίνεται από δημοσιογράφους, δυστυχώς τις περισσότερες φορές χωρίς σχετική παιδεία ή ενημέρωση, και από τα πρωτοσέλιδα και τους τίτλους, που όσο περνούν οι μέρες και το κάθε θέμα ...ξεβάφει, μειώνονται σε μέγεθος και χάνονται στις εσωτερικές σελίδες των εφημερίδων και στο crawl που περνά κάτω από την εικόνα των λουομένων στη Μύκονο στα δελτία ειδήσεων.

Το openscience αναδεικνύει το "ανθρώπινο πρόσωπο της επιστήμης" και αυτό με διττή σημασία. Θέλουμε να δείξουμε πώς όλα αυτά που κάνουμε εμείς και οι συνάδελφοί μας στην Ευρώπη και τον κόσμο δεν είναι για εσωτερική κατανάλωση και απλά μια ευκαιρία να μαζευόμαστε σε πολυτελή ξενοδοχεία για να εξαντλήσουμε τα Ευρωπαϊκά κονδύλια (τα Ελληνικά, ως γνωστόν, τέλος!) Το κινητό σου, το εμβόλιό σου, το χαπάκι για τον πονοκέφαλο, το λίπασμα στη γλάστρα σου ξεκίνησαν κάποτε από ένα εργαστήριο και μια παρέα φιλόδοξων ανθρώπων - το ίδιο θα γίνει με κάποιες από τις δουλειές που κάνουμε και που όλες τους σε αφορούν. Από την άλλη, οι επιστήμονες που τα κάνουν όλα αυτά δεν είναι κλεισμένοι σε κάποιο καταγώγιο, ούτε εργάζονται (απαραίτητα) στην Αμερική ή στην Ιαπωνία - είναι ο γείτονάς σου, ο ανηψιός σου, ο γιος του απέναντι. Η επιστήμη έχει πρόσωπο και θα το βρεις στο openscience! Και σε ό,τι αφορά στην ευαισθητοποίηση και την ενημέρωση; "Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες:Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω."