openscience

Αξίζει τον κόπο να αδυνατίσει κανείς σε οποιαδήποτε ηλικία και να είναι; Η απάντηση είναι ναι! Και αυτό, διότι θα μπορούσε να αποφέρει μακροπρόθεσμα οφέλη για την καρδιά και τα αγγεία, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό The Lancet Diabetes & Endocrinology.

Τα ευρήματα προέρχονται από μελέτη που εξετάζει την επίδραση των δια βίου μοτίβων μεταβολής βάρους στους καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου σε μια ομάδα Βρετανών ανδρών και γυναικών, η οποία παρακολουθείται από τη γέννησή τους το Μάρτη του 1946. Οι ερευνητές έδειξαν ότι όσο περισσότερη είναι η έκθεση σε υπερβολικό σωματικό λίπος (παχυσαρκία) στην ενήλικη ζωή, τόσο μεγαλύτερα είναι τα καρδιαγγειακά προβλήματα στη μετέπειτα ζωή, όπως το αυξημένο πάχος των τοιχωμάτων της καρωτίδας, η αυξημένη συστολική αρτηριακή πίεση και ο αυξημένος κίνδυνος διαβήτη.

Για πρώτη φορά, τα ευρήματα δείχνουν επίσης ότι οι ενήλικες που κατεβαίνουν μια κατηγορία δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) - από παχύσαρκοι σε υπέρβαροι ή από υπέρβαροι σε φυσιολογικοί - οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής, έστω και αν ξαναπάρουν βάρος, μπορούν να μειώσουν αυτά τα καρδιαγγειακά προβλήματα.

Η μελέτη χρησιμοποίησε στοιχεία από 1273 άνδρες και γυναίκες από την Εθνική Έρευνα Υγείας και Ανάπτυξης του Συμβουλίου Ιατρικής Έρευνας του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι συμμετέχοντες ταξινομήθηκαν ως κανονικού βάρους, υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, στην παιδική ηλικία και σε ηλικία 36, 43, 53 και 60-64 ετών. Για να εκτιμηθεί η επίδραση της διά βίου έκθεσης στην παχυσαρκία στους καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου, πραγματοποιήθηκε ανάλυση καρδιαγγειακού φαινοτύπου μεταξύ των ηλικιών των 60 και 64 ετών, με το πάχος του έσω-μέσου χιτώνα της καρωτίδας αρτηρίας (CIMT - πρόκειται για έναν δείκτη για καρδιαγγειακά επεισόδια).

Ο επικεφαλής συντάκτης, καθηγητής John Deanfield από το University College του Λονδίνου δήλωσε: "Η μελέτη μας είναι μοναδική, γιατί παρακολούθησε άτομα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, περισσότερο από 60 χρόνια και μας επέτρεψε να εκτιμήσουμε την επίδραση μέτριων πραγματικών μεταβολών στην παχυσαρκία. Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η απώλεια βάρους σε οποιαδήποτε ηλικία μπορεί να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμα οφέλη της καρδιαγγειακής υγείας και υποστηρίζουν τις στρατηγικές δημόσιας υγείας και τις μεταβολές στον τρόπο ζωής που βοηθούν τα άτομα, που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, να χάσουν βάρος σε όλες τις ηλικίες".

Σχολιάζοντας τη μελέτη , οι Elizabeth Cespedes και Frank Hu από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Harvard των ΗΠΑ, γράφουν: "Αν και είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ακόμα και πρόσκαιρη απώλεια βάρους κατά την ενήλικη ζωή έχει καρδιαγγειακά οφέλη, μόνο το 2 % των συμμετεχόντων στην παρούσα μελέτη είχαν μια συνεχή μείωση στην κατηγορία του δείκτη μάζας σώματος στην ενήλικη ζωή, υπογραμμίζοντας τη σημασία της διατήρησης του βάρους και της πρόληψης της αύξησης του ως προτεραιότητες για τον προγραμματισμό και την πολιτική για τη δημόσια υγεία. Οι βελτιώσεις στη διατροφή και η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας είναι ζωτικής σημασίας μοχλοί της μακροχρόνιας διατήρησης του βάρους και πρόληψης της αύξησης του στη μέση ηλικία και την πρώιμη ενήλικη ζωή. Τα υπέρβαρα άτομα μπορεί να έχουν ακόμα μεγαλύτερο όφελος στην υγεία από τις αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας, από ό,τι τα άτομα με φυσιολογικό βάρος. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης επιβεβαιώνουν μια συνεχή έμφαση στις πολιτικές δημόσιας υγείας, που επιτρέπουν στις αλλαγές τρόπου ζωής να επιτύχουν και κυρίως να διατηρήσουν έναν υγιή ΔΜΣ".

Και καταλήγουν: "Ιδανικά, η μελλοντική έρευνα θα θέσει επί τάπητος μακροπρόθεσμα σχέδια της εκούσιας έναντι της ακούσιας απώλειας βάρους, τα μέσα επίτευξης απώλειας βάρους και τη διατήρηση της απώλειας βάρους που είναι απαραίτητη για τη μείωση των καρδιαγγειακών παραμέτρων".