openscience

Πολλές ερευνητικές μελέτες στους τομείς της νευροεπιστήμης, της ψυχολογίας και της γνωσιακής επιστήμης αναφέρουν ότι έμπειροι παίκτες παιχνιδιών έχουν μεγαλύτερες ικανότητες προσοχής, προσήλωσης και συναίσθησης από λιγότερο επιτυχημένους αντιπάλους τους. Κάποιες από αυτές μάλιστα περιγράφουν αποτελέσματα πειραμάτων με αρχάριους παίκτες, οι οποίοι μετά από εκπαίδευση πάνω από 20 ώρες, δεν έδειξαν κάποια βελτίωση στις γνωσιακές τους ικανότητες. Έτσι, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η ικανότητα και η απόδοση σε παιχνίδια υπολογιστών είναι κάτι που μπορεί να διδαχθεί.

Μια πρόσφατη έρευνα από το περιοδικό Cerebral Cortex πάντως συσχετίζει αυτήν την απόδοση με το μέγεθος συγκεκριμένων δομών στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Πειράματα σε ζώα έκαναν τους ερευνητές από έξι πανεπιστήμια των Η.Π.Α. να επικεντρώσουν την προσοχή τους στον κερκοφόρο πυρήνα (caudate nucleus), το κέλυφος (putamen) του ραβδωτού σώματος (dorsal striatum) και στον επικλινή πυρήνα (nucleus accumbens) του κοιλιακού ραβδωτού (ventral striatum). Είναι ήδη γνωστό ότι το ραβδωτό σχετίζεται με τη διαμόρφωση συνηθειών και την απόκτηση δεξιοτήτων, οπότε η συσχέτισή του με τα παιχνίδια φαινόταν απόλυτα λογική.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν 39 υγιείς ανήλικες που κατά τα τελευταία δύο χρόνια έπαιζαν παιχνίδια λιγότερο από 3 ώρες κάθε εβδομάδα. Με τη βοήθεια μαγνητικών τομογράφων, συνέκριναν τον όγκο των παραπάνω δομών με το συνολικό όγκο του εγκεφάλου και μετά τους εκπαίδευσαν στη χρήση ενός παιχνιδιού που αναπτύχθηκε ειδικά για αυτό το σκοπό από το Πανεπιστήμιο του Illinois. Κατόπιν, ζητήθηκε από τους μισούς από τους συμμετέχοντες απλά να πετύχουν το υψηλότερο σκορ που μπορούσαν, ενώ οι υπόλοιποι να εκτελέσουν συγκεκριμένες εργασίες για να αναπτύξουν τις ικανότητές τους σε συγκεκριμένους τομείς. Οι ερευνητές βρήκαν ότι οι παίκτες με το μεγαλύτερο επικλινή πυρήνα μάθαιναν πιο γρήγορα και είχαν μεγαλύτερη επιτυχία στις πρώτες «πίστες» του παιχνιδιού, ενώ οι παίκτες με μεγαλύτερο κερκοφόρο πυρήνα και κέλυφος τα κατάφερναν καλύτερα σε «αποστολές» με διαφορετικούς κάθε φορά στόχους.

Ο Kirk Erickson, ερευνητής από το Πανεπιστήμιο του Pittsburgh, αναφέρει πώς αυτά τα ευρήματα είναι λογικά, μια που ο επικλινής πυρήνας σχετίζεται με το κέντρο του εγκεφάλου που κινητοποιεί τον άνθρωπο να κυνηγήσει κάποια ανταμοιβή. Αντίστοιχα, οι υπόλοιπες από τις δομές αυτές φαίνεται να εμπλέκονται σε διαδικασίες μάθησης και απόκτησης νέων δεξιοτήτων και έδωσαν μια αρκετά αποτελεσματική πρόβλεψη για τα αποτελέσματα της 20-ωρης εκπαίδευσης στο παιχνίδι.