AIDS, κίνδυνοι και προκαταλήψεις

 Ημερομηνία: Παρασκευή 30 Νοε 2007
Συγγραφέας: Λήδα Κατσιμπάρδη

Εικόνα: Λήδα Κατσιμπάρδη
Pin It

O ιός μολύνει τα CD4+ T κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματοςΤα αρχικά του AIDS προέρχονται από την αγγλική ορολογία της ασθένειας Acquired Ιmmunodeficiency Syndrome, που στα ελληνικά μεταφράζεται Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοανεπάρκειας. Η ασθένεια αυτή οφείλεται στη μόλυνση του οργανισμού με τον ιό HIV (Ηuman Ιmmunodeficiency Virus). Ο ιός αυτός μολύνει κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού που ανήκουν στη «μονάδα μάχης» του οργανισμού έναντι εξωτερικών βλαβερών παραγόντων που μπορούν να εισβάλλουν στον οργανισμό και να προκαλέσουν διάφορες αρρώστιες. Εν ολίγοις μιλάμε για το ανοσοποιητικό σύστημα. Γενικά το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου είναι πάρα πολύ ικανό στο να πολεμά επιτυχώς τους βλαβερούς εχθρούς που εμφανίζονται ιδιαίτερα συχνά, και μάλιστα είναι τόσο ικανό που συνήθως δεν αντιλαμβανόμαστε καν ότι προσβληθήκαμε. Σε ορισμένες περιπτώσεις όμως, όπως είναι πολύ σοβαρές ασθένειες, ο οργανισμός νικιέται διότι ο εχθρός είναι πολύ πιο ισχυρός. Στην περίπτωση του AIDS, ο ιός μολύνει τα CD4+ T κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, με αποτέλεσμα να τα αποδυναμώνει τόσο πολύ που αυτά να μην μπορούν πια να επιτελέσουν τη βασική λειτουργία τους: να πολεμήσουν τον εχθρό. Ετσι, χωρίς αξιόπιστη περιφρούρηση, ο οργανισμός είναι ένα αφύλαχτο κάστρο.. ο εχθρός μπαίνει ανενόχλητος. Με ακριβώς αυτόν τον τρόπο, τα μικρά και ασήμαντα μέχρι πρότινος μικρόβια, κάποιοι τιποτένιοι μεχρι πρότινος ιοί (όπως αυτοί που απλώς κάνουν να τρέχει η μύτη μας) τώρα γίνονται πολύ καταστροφικοί και η δύναμή τους πολλαπλασιάζεται! Ενας τέτοιος απλός ιός ή ένα μικρόβιο μπορεί να φέρουν μέχρι και το θάνατο. Για το λόγο αυτό, το AIDS είναι επίκτητη ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος, διότι την αποκτούμε αν μολυνθούμε απο τον ιό HIV.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η διαφορά μεταξύ HIV και AIDS, είναι ότι μπορεί κάποιος να έχει μολυνθεί με τον ιό HIV, αλλά να είναι απλός φορέας (δηλαδή να μην έχει AIDS) για χρόνια ή και για πάντα. Το AIDS είναι το αποτέλεσμα της εξέλιξης της μόλυνσης με HIV, όχι απλώς της μόλυνσης. Για την ασθένεια αυτή δεν υπάρχει θεραπεία, αλλά θεραπευτικές αγωγές μπορούν να κάνουν πιο αργή την εξέλιξή της και από θανατηφόρα που ήταν παλιότερα, να θεωρείται τώρα χρόνια νόσος. Οπως και με τις περισσότερες ασθένειες, η έγκαιρη διάγνωσή της μπορεί να βοηθήσει στην έγκαιρη λήψη μέτρων.

Από πού ξεκίνησε το AIDS;

Τα πρώτα συμπτώματα παρατηρήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 σε ομάδες ομοφυλόφιλων στη Νέα Υόρκη και στο Λος Αντζελες. Ταυτόχρονα, μια σπάνια μορφή καρκίνου αναφέρθηκε σε νέους ομοφυλόφιλους άνδρες. Ο ίδιος καρκίνος είχε αναφερθεί πρωτύτερα σε γηραιότερους άνδρες, κυρίως σε περιοχές της Αφρικής. Γενικά οι ομάδες που εμφάνιζαν περισσότερο αυτά τα συμπτώματα σχετίζονταν με ομοφυλοφιλία, χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών και προβλήματα υγείας που απατούν συχνά μετάγγιση αίματος. Επομένως ήταν λογικό να συσχετιστεί η μετάδοση της ασθένειας με τη σεξουαλική πράξη και το αίμα. Το 1984 ο ιός ταυτοποιήθηκε και το 1986 πήρε το τωρινό του όνομα (HIV).

AIDS και προκαταλήψεις

Η ασθένεια αυτή, λόγω των συνθηκών υπό τις οποίες μεταδίδεται, περιβάλλεται από πολλούς μύθους και προκαταλήψεις, και είναι ένα φαινόμενο που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Πέρα από την κοινωνιολογική του προσέγγιση, που δεν θα εξετάσουμε εδω, κάποιες βασικές γνώσεις γύρω από τους τρόπους μετάδοσης είναι καλό να έχουμε όλοι τόσο για να μπορούμε να προφυλαχθούμε, όσο και για να μην αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους που πάσχουν από AIDS με τρόπο περιφρονητικό που τους οδηγεί τελικά στην απομόνωση.

Το AIDS μεταδίδεται με τρεις τρόπους: τη σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλακτικό, τη μετάγγιση αίματος και με κοινή χρήση συρίγγων. Επίσης μεταδίδεται από τη μητέρα στο παιδί. ΔΕΝ μεταδίδεται με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, όπως με χειραψία, φιλί, αγκάλιασμα, ιδρώτα, κουνούπια, κοινή χρήση ρούχων, μαχαιροπήρουνων κλπ.

Ενα από τα προβλήματα της σημερινής εποχής που συμβάλλει στην ραγδαία εξάπλωση της ασθένειας σε όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, είναι η απιστία. Σε μία μακροχρόνια σχέση το ζευγάρι δεν χρησιμοποιεί πλέον προφυλακτικό, ενώ μπορεί να χρησιμοποιεί άλλες αντισυλληπτικές μεθόδους. Αν ο ένας από τους δύο κάνει σεξ με κάποιον τρίτο χωρίς προφύλαξη και κολλήσει, συχνά ντρέπεται να το πει στον/στην σύντροφο του από φόβο μήπως την/τον παρατήσει, με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται το πρόβλημα και να κολλάνε όλο και περισσότεροι άνθρωποι λόγω της απερισκεψίας και του φόβου.

Εν κατακλείδι...

Οσα δε φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή... Κανείς δεν έχει το άσυλο από τέτοιου είδους ασθένειες, όπως και από τις περισσότερες άλλωστε. Γι’αυτό είναι σημαντικό να είμαστε όλοι ενήμεροι, να ενημερώνουμε και τα παιδιά μας πριν ξεκινήσουν να έχουν σχέσεις ώστε να ξέρουν από μόνα τους να προστατευτούν και να έχουμε στο μυαλό μας ότι οι άνθρωποι που είναι οροθετικοί χρειάζονται πολλή αγάπη και σεβασμό, γιατί ήδη έχουν πολλά να αντιμετωπίσουν. Ας προσπαθούμε να δίνουμε βοήθεια παρά μίσος.