Αλλά ας δούμε πρώτα τι είναι τα αστέρια. Καθένα από τα μικρά αυτά φωτεινά σημαδάκια που βλέπουμε το βράδυ στον ουρανό είναι ένας ήλιος, ένας ήλιος ακριβώς σαν το δικό μας Ήλιο που φωτίζει τη μέρα. Και όλοι αυτοί οι ήλιοι (που λέγονται αστέρες) μπορεί να είναι πιο ζεστοί και πιο φωτεινοί από το δικό μας Ήλιο αλλά επειδή βρίσκονται πάρα πολύ μακριά φαίνονται σα μικροσκοπικά σημαδάκια στον ουρανό. Κάθε αστέρας (δηλαδή, κάθε τέτοιος ήλιος) δεν είναι μόνος του αλλά έχει και παρέα: τους πλανήτες. Οι πλανήτες γυρίζουν γύρω-γύρω από τον αστέρα όπως η Γη μας γυρίζει γύρω από τον Ήλιο. Αλλά το αστέρι των Χριστουγέννων δεν ήταν ούτε αστέρας ούτε πλανήτης. Οι αστέρες είναι ακίνητοι, δηλαδή εμφανίζονται κάθε βράδυ στο ίδιο σημείο του ουρανού. Άρα ένας αστέρας δεν θα μπορούσε να οδηγήσει τους Μάγους σε ένα τόσο μακρινό ταξίδι (... ο αστέρας δεν κάνει για GPS). Από την άλλη, το αστέρι των Χριστουγέννων δεν θα μπορούσε να είναι ούτε πλανήτης. Οι Μάγοι που έφεραν τα δώρα στο Χριστό δεν είχαν καμία σχέση με τους σημερινούς μάγους, δεν ήταν ταχυδακτυλουργοί ούτε έκαναν μαγικά κόλπα. Ήταν πολύ μορφωμένοι άνθρωποι εκείνης της εποχής που κάθε βράδυ μελετούσαν τα αστέρια και ήξεραν πάρα πολλά πράγματα γι’ αυτά. Οι πλανήτες, λοιπόν, δεν έχουν δικό τους φως αλλά αντανακλούν το φως του αστέρα γύρω από τον οποίο κινούνται. Έτσι, δεν είναι πολύ λαμπεροί με αποτέλεσμα να βλέπουμε μόνο όσους είναι πολύ κοντά μας. Πράγματι, δε μπορούμε να δούμε ούτε καν όλους τους πλανήτες του δικού μας Ήλιου. Για την ακρίβεια, βλέπουμε μόνο τέσσερεις από αυτούς: την Αφροδίτη, τον Άρη, το Δία και τον Κρόνο. Οι Μάγοι, που είχαν μελετήσει πολύ τ’ αστέρια, γνώριζαν με ακρίβεια τις κινήσεις αυτών των πλανητών και συνεπώς δεν θα μπορούσαν να ξεγελαστούν από έναν πλανήτη.
Αλλά εκτός από τους αστέρες και τους πλανήτες, υπάρχουν και κάποια πιο ξεχωριστά και πιο εντυπωσιακά ουράνια σώματα (αστέρια δηλαδή). Είναι οι κομήτες. Αυτοί προέρχονται από ένα πολύ μακρινό σημείο του ουρανού. Εκεί κάνει τρομερό κρύο, τα πάντα είναι παγωμένα. Οι κομήτες μοιάζουν με τεράστια παγόβουνα που κάποια στιγμή αποφασίζουν να κάνουν μια βόλτα στο διάστημα και να περάσουν ανάμεσα στους αστέρες και τους πλανήτες. Αλλά καθώς ο κομήτης πλησιάζει τον Ήλιο, κι επειδή είναι φτιαγμένος από πάγο, ο πάγος αρχίζει να λιώνει, γίνεται νερό και το νερό εξατμίζεται, γίνεται ατμός όπως ο ατμός που βγαίνει από την κατσαρόλα όταν μαγειρεύουμε το φαγητό. Αυτός ο ατμός, λοιπόν, σχηματίζει μια τεράστια φωτεινή και χρωματιστή ουρά που ακολουθεί πάντα τον κομήτη σε όλη αυτή τη βόλτα του στο διάστημα. Και λόγω της ουράς του, οι κομήτες είναι από τα πιο όμορφα και εντυπωσιακά αστέρια που εμφανίζονται στον ουρανό.
Οι σύγχρονοι επιστήμονες έχουν μελετήσει τα αστέρια τόσο καλά ώστε να μπορούν να μαντέψουν ποια αστέρια υπήρχαν στον ουρανό τη νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Χριστός. Το ημερολόγιό μας χωρίστηκε σε προ Χριστού και μετά Χριστόν εποχή περίπου 530 χρόνια μετά τη γέννηση του Χριστού. Συνεπώς, οι άνθρωποι που έφτιαξαν αυτό το ημερολόγιο δε μπορούσαν να ξέρουν πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Χριστός και (κάπως αυθαίρετα) όρισαν κάποια χρονιά ως έτος γέννησης του Χριστού. Επιπλέον, είναι σίγουρο ότι ο Χριστός δε γεννήθηκε στις 25 Δεκέμβρη, γενικά δε γεννήθηκε χειμώνα. Το βράδυ που γεννήθηκε πήγαν να τον προσκυνήσουν οι βοσκοί με τα πρόβατά τους. Αλλά οι βοσκοί δε βγάζουν τα κοπάδια έξω από τα μαντριά τις κρύες νύχτες του χειμώνα, παρά μόνο τις νύχτες της άνοιξης που και το κρύο δεν είναι τόσο τσουχτερό και υπάρχει άφθονη τροφή για να βοσκήσουν. Άρα, το πιθανότερο είναι ότι ο Χριστός γεννήθηκε Απρίλιο ή Μάιο. Το γεγονός ότι γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου οφείλεται στους πρώτους Χριστιανούς. Την εποχή που γεννήθηκε ο Χριστός, σε όλη την περιοχή της Ιουδαίας (σημερινό Ισραήλ) κυριαρχούσαν οι Ρωμαίοι. Αυτοί ήταν ειδωλολάτρες και όχι μόνο δεν άφηναν τους Χριστιανούς να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα αλλά του κυνηγούσαν συνέχεια, τους έκαναν διωγμούς. Ωστόσο, στις 25 Δεκεμβρίου, οι Ρωμαίοι είχαν μια μεγάλη γιορτή, ένα πανηγύρι, για να γιορτάσουν τα είδωλά τους. Έτσι, οι Χριστιανοί αποφάσισαν να γιορτάζουν κι αυτοί τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου όταν οι Ρωμαίοι θα είναι απασχολημένοι με τις δικές τους γιορτές και δεν θα έδιναν σημασία στους Χριστιανούς. Από τότε, καθιερώθηκε να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκέμβρη.
Ακόμα και αν δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Χριστός και αν δεν ξέρουμε τι ακριβώς ήταν το αστέρι των Χριστουγέννων (και μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ), το αστέρι αυτό θα είναι πάντα η πιο γλυκιά Χριστουγεννιάτικη ιστορία και πάντα θα νιώθουμε μια ιδιαίτερα ζεστασιά κάθε φορά που θα γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα μέσα στο καταχείμωνο.