Πηγή:
pnas.org
Οι άνθρωποι είναι περισσότερο γενετικά παρόμοιοι με τους συζύγους τους από ό,τι είναι με τυχαία επιλεγμένα άτομα από τον ίδιο πληθυσμό, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Colorado Boulder.
Οι επιστήμονες γνώριζαν ήδη ότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να παντρεύονται άτομα που έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, της θρησκείας, της ηλικίας, της φυλής, του εισοδήματος, του σωματότυπου και της μόρφωσης.
Στη νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences, οι επιστήμονες δείχνουν ότι οι άνθρωποι είναι επίσης πιο πιθανό να επιλέξουν συντρόφους που έχουν παρόμοιο DNA. Παρότι χαρακτηριστικά όπως η φυλή, ο τύπος σώματος, ακόμη και η μόρφωση, έχουν γενετικές συνιστώσες, αυτή είναι η πρώτη μελέτη που εξετάζει ομοιότητες σε ολόκληρο το γονιδίωμα.
"Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι παντρεύονται άτομα που είναι σαν κι αυτούς", δήλωσε ο Benjamin Domingue, o επικεφαλής συντάκτης της εργασίας και επιστημονικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Συμπεριφορικής Επιστήμης του πανεπιστημίου του Colorado Boulder και πρόσθεσε: "Ωστόσο έχει διατυπωθεί ένα ερώτημα σχετικά με το αν ζευγαρώνουμε τυχαία από άποψη γενετικής".
Όσον αφορά στη μελέτη, ο Domingue και οι συνεργάτες του, συμπεριλαμβανομένου του Αναπληρωτή Καθηγητή Jason Boardman του πανεπιστημίου του Colorado Boulder, χρησιμοποίησαν γονιδιακά δεδομένα που συλλέχθηκαν από τη μελέτη Υγείας και Συνταξιοδότησης, η οποία χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Γήρανσης.
Οι ερευνητές εξέτασαν τα γονιδιώματα 825 ζευγαριών μη ισπανόφωνων, λευκών Αμερικανών. Εξέτασαν ειδικά πολυμορφισμούς μονών νουκλεοτιδίων, οι οποίοι συνιστούν θέσεις στο DNA τους, που είναι γνωστό ότι συνήθως διαφέρουν μεταξύ των ανθρώπων.
Διαπίστωσαν ότι υπήρχαν λιγότερες διαφορές στο DNA μεταξύ των παντρεμένων ανθρώπων από ό,τι ανάμεσα σε δύο τυχαία επιλεγμένα άτομα. Συνολικά, οι ερευνητές εκτίμησαν τη γενετική ομοιότητα μεταξύ των ατόμων, χρησιμοποιώντας 1,7 εκατομμύρια πολυμορφισμών μονών νουκλεοτιδίων στο γονιδίωμα του κάθε ατόμου.
Συνέκριναν το μέγεθος της γενετικής ομοιότητας μεταξύ παντρεμένων ανθρώπων, με το μέγεθος του καλύτερα μελετημένου φαινομένου του γάμου μεταξύ ανθρώπων που είχαν παρόμοια μόρφωση, γνωστoύ ως μορφωτικό ταξινομήσιμο ζευγάρωμα. Βρήκαν ότι η προτίμηση για ένα γενετικά παρόμοιο σύζυγο, γνωστή ως γενετικό ταξινομήσιμο ζευγάρωμα, είναι περίπου το ένα τρίτο της δύναμης της επιλογής συζύγου παρόμοιας μόρφωσης.
Τα ευρήματα θα μπορούσαν να έχουν επιπτώσεις στα στατιστικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται σήμερα από τους επιστήμονες για την κατανόηση των γενετικών διαφορών μεταξύ των ανθρώπινων πληθυσμών, επειδή αυτά τα μοντέλα υποθέτουν συχνά το τυχαίο ζευγάρωμα.
Η μελέτη θέτει επίσης ένα θεμέλιο για τη μελλοντική έρευνα που θα μπορούσε να διερευνήσει αν διαπιστώνονται παρόμοια αποτελέσματα μεταξύ παντρεμένων ατόμων άλλων φυλών, αν οι άνθρωποι επιλέγουν επίσης γενετικά παρόμοιους φίλους και αν υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες οι άνθρωποι προτιμούν συντρόφους, των οποίων το DNA είναι στην πραγματικότητα πιο διαφορετικό παρά περισσότερο παρόμοιο.