openscience

Ο κυκλοφοριακός θόρυβος είναι το δεύτερο μεγαλύτερο περιβαλλοντικό πρόβλημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Μετά την ατμοσφαιρική ρύπανση, ο θόρυβος επηρεάζει την υγεία στο μεγαλύτερο βαθμό. Ωστόσο η νομοθεσία σχετικά με την ηχορρύπανση είναι ανεπαρκής. Μια νέα έκθεση δείχνει το πώς μπορούν να μειωθούν οι αρνητικές επιπτώσεις του θορύβου στην υγεία. Είναι αλήθεια ότι είναι πιο εύκολο να εφαρμοστούν αρκετά μέσα σε πυκνοκατοικημένες πόλεις.

Οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζουμε ότι τα αυτοκίνητα σήμερα παράγουν τόσο πολύ θόρυβο εξωτερικά, όπως και πριν από 40 χρόνια. Ωστόσο, τα βαρέα οχήματα έχουν γίνει κάπως πιο ήσυχα. Ο αριθμός των ατόμων που εκτίθενται σε ηχορρύπανση στις πόλεις μας παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Ο κυκλοφοριακός θόρυβος συνδέεται σήμερα με προβλήματα υγείας που σχετίζονται με το στρες, όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο και η καρδιακή νόσος.

"Τα τελευταία χρόνια, η επιστημονική βάση για την αξιολόγηση έχει διευρυνθεί σημαντικά. Ωστόσο, η νομοθεσία για την προστασία των κατοίκων από ανθυγιεινά επίπεδα θορύβου είναι εντελώς ανεπαρκής", σημειώνει ο Tor Kihlman, Ομότιμος Καθηγητής Εφαρμοσμένης Ακουστικής στο Chalmers.

Το περασμένο φθινόπωρο, οι Tor Kihlman και Wolfgang Kropp εγκαινίασαν μια συνάντηση μεταξύ διεθνών εμπειρογνωμόνων από την αυτοκινητοβιομηχανία, τα πανεπιστήμια και κυβερνητικούς οργανισμούς στο Ίνσμπρουκ, για να συζητήσουν τις τεχνικές δυνατότητες για την επίτευξη καλύτερων αστικών περιβαλλόντων.

Δεν υπάρχει απλή τεχνική λύση για την επίλυση του προβλήματος του κυκλοφοριακού θορύβου - ούτε στην πηγή ούτε για την αποφυγή του θορύβου από το να φτάσει στα αυτιά. Προκειμένου να επιτευχθούν βελτιώσεις, απαιτούνται συντονισμένες δράσεις από όλους τους εμπλεκομένους, ωστόσο σήμερα απουσιάζει ένας τέτοιος συντονισμός δράσεων. Η κατανομή των αρμοδιοτήτων είναι ασαφής, αναφέρει ο Tor Kihlman.

"Πολλά από τα μέτρα που απαιτούνται είναι ιδανικά για την εφαρμογή σε πυκνοκατοικημένες πόλεις. Συχνά έρχονται σε συμφωνία με ό,τι απαιτείται για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Ορίστε μερικά διπλά οφέλη που πρέπει να επισημάνουμε", προσθέτει ο καθηγητής, συνεχίζοντας με τρία παραδείγματα: η προμήθεια ήσυχων δημοσίων μεταφορικών μέσων, η μειωμένη ταχύτητα και η χρήση των κτιρίων ως αποτελεσματικά ηχοπετάσματα, μέσω της καλής πολεοδομίας.

Η νέα έκθεση περιγράφει τα πρώτα βήματα που απαιτούνται, σε πολιτικό επίπεδο, για την κοινωνία ώστε να κινηθεί προς την κατεύθυνση της ουσιαστικής μείωσης των επιπτώσεων στην υγεία, που προκαλούνται από τον κυκλοφοριακό θόρυβο.

"Τα προβλήματα με τον κυκλοφοριακό θόρυβο από τους δρόμους δεν μπορούν να επιλυθούν ικανοποιητικά, μόνο με τη λήψη ενεργειών στην πηγή του θορύβου, τουλάχιστον όχι με την προβλεπόμενη τεχνολογία. Ως εκ τούτου, η έκθεση καλύπτει επίσης σχεδιαστικά και κατασκευαστικά μέτρα. Αλλά οι σημερινές μέθοδοι μέτρησης και περιγραφής των εκπομπών θορύβου δεν είναι ούτε επαρκείς ούτε κατάλληλες από την πλευρά των πολιτών που εκτίθενται σε αυτόν", καταλήγει ο Kihlman.

Η Jill Abramson απομακρύνθηκε πρόσφατα από τη θέση της ως εκτελεστική συντάκτρια των New York Times διότι ήταν, μεταξύ άλλων, πολύ "αυταρχική". Ωστόσο, γνώριζε η ίδια - η οποία έχει επίσης περιγραφεί από τα μέσα ενημέρωσης ως "διπολική" και "απότομη" - κατά τη διάρκεια της θητείας της, ότι οι άλλοι την έβλεπαν ως υπερβολικά αυταρχική; Μια νέα μελέτη από το Columbia Business School δείχνει ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην το ήξερε.

"Το να κρατά κανείς την ισορροπία ανάμεσα στο να είναι πιεστικός και να είναι θύμα, είναι μια βασική πρόκληση στην κοινωνική ζωή και το χώρο εργασίας. Πλέον βρήκαμε ότι το πρόβλημα επιδεινώνεται από το γεγονός ότι συχνά οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς βλέπουν οι άλλοι την αυτοπεποίθησή τους", δήλωσε ο Daniel Ames, καθηγητής διοίκησης επιχειρήσεων στο Columbia Business School και μέλος της συντακτικής ομάδας της νέας μελέτης. "Στη γλώσσα της Goldilocks, πολλοί άνθρωποι σερβίρουν χυλό, τον οποίο οι άλλοι βλέπουν ως πολύ καυτό ή πολύ κρύο, αλλά οι ίδιοι λανθασμένα νομίζουν ότι η θερμοκρασία είναι ακριβώς αυτή που πρέπει - ότι η αυτοπεποίθησή τους, δηλαδή, είναι η κατάλληλη. Προς έκπληξή μας, διαπιστώσαμε επίσης ότι πολλοί άνθρωποι των οποίων ο χυλός ήταν στην πραγματικότητα σωστός, πίστευαν εσφαλμένα ότι ο χυλός τους ήταν πολύ καυτός. Δηλαδή, οι ίδιοι επιβάλλονταν ορθά στα μάτια των άλλων, αλλά λανθασμένα νόμιζαν ότι ήταν πάρα πολύ πιεστικοί".

Βασισμένη εν μέρει σε προγενέστερη έρευνα του Ames και του πρώην καθηγητή του Columbia Business School, Frank Flynn, η νέα μελέτη με τίτλο "Πιέζοντας στο σκοτάδι: Αιτίες και συνέπειες της περιορισμένης Αυτογνωσίας για τη Διαπροσωπική αυτοπεποίθηση" δημοσιεύθηκε στο Personality and Social Psychology Bulletin τέλη Ιουνίου. Εν ολίγοις, η έρευνα δείχνει ότι πολλοί άνθρωποι, τους οποίους οι άλλοι βλέπουν ως χαμηλής αυτοπεποίθησης ή υπερβολικής αυτοπεποίθησης, νομίζουν ότι έχουν την κατάλληλη αυτοπεποίθηση. Η μελέτη αποκαλύπτει επίσης ότι οι άνθρωποι που θεωρούνται ότι έχουν τη σωστή αυτοπεποίθηση, συχνά νομίζουν οι ίδιοι εσφαλμένα ότι υπερβάλλουν.

Οι Ames και η συναδέλφος του ερευνήτρια Abbie Wazlawek - μια υποψήφια διδάκτωρ στο Columbia Business School - διεξήγαγαν τέσσερις μελέτες για να ελέγξουν την υπόθεσή τους σχετικά με τη σύνδεση μεταξύ της αυτοπεποίθησης και της αυτογνωσίας. Στις τρεις από τις τέσσερις μελέτες συμμετείχαν μεταπτυχιακοί φοιτητές που είχαν εγγραφεί σε μαθήματα διαπραγμάτευσης στο Columbia Business School, ενώ η τέταρτη στηρίχτηκε σε μια διαδικτυακή έρευνα 500 Αμερικανών ενηλίκων.

Οι μελέτες με τους μεταπτυχιακούς φοιτητές χώρισαν σε ζευγάρια αναπτυσσόμενους επαγγελματίες με σκοπό εικονικές διαπραγματεύσεις για θέματα όπως η αδειοδότηση δικαιωμάτων. Μετά την επιτυχία της συμφωνίας, κάθε άτομο απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με τη δική του αυτοπεποίθηση και εκείνη του συνεργάτη του. Οι διαπραγματευτές κλήθηκαν στη συνέχεια να μαντέψουν τι είπε ο συνεργάτης τους γι' αυτούς. Ένα βασικό ερώτημα για τους ερευνητές ήταν αν τα άτομα ήξεραν τι πίστευαν για τα ίδια οι συνεργάτες τους.

Οι μελέτες βρήκαν ότι, σε γενικές γραμμές, οι διαπραγματευτές πρέπει να κάνουν πολλή δουλειά στο κομμάτι της αυτογνωσίας. Για παράδειγμα, μια μελέτη διαπίστωσε ότι:

• 57 % των ατόμων που στην πραγματικότητα θεωρήθηκαν από το συνεργάτη τους ως χαμηλής αυτοπεποίθησης, πίστευαν ότι έδωσαν την εντύπωση ατόμου με κατάλληλη ή ακόμα και υπερβολική αυτοπεποίθηση.

• 56 % των ατόμων που στην πραγματικότητα θεωρήθηκαν από το συνεργάτη τους ως υπερβολικής αυτοπεποίθησης, νόμιζαν ότι έδωσαν την εντύπωση ατόμου με κατάλληλη ή ακόμα και χαμηλή αυτοπεποίθηση.

• Σε συνδυασμό, αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι άνθρωποι που θεωρούνταν από τους άλλους ότι έχουν λάθος αυτοπεποίθηση, είχαν περίπου 50% πιθανότητα να αντιληφθούν πώς τους έβλεπαν οι άλλοι.

"Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να σκεφτούν κάποιον που είναι κόπανος ή θύμα και σε μεγάλο βαθμό δεν έχει ιδέα για το πώς τον βλέπουν οι άλλοι", δήλωσε ο Ames. "Δυστυχώς, τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι, αρκετά συχνά, αυτός ο ανίδεος κόπανος ή θύμα είμαστε εμείς".

Οι ερευνητές έμειναν έκπληκτοι όταν ανακάλυψαν και ένα άλλο μοτίβο στα αποτελέσματά τους. Οι Ames και Wazlawek παρατήρησαν ότι πολλοί άνθρωποι με σωστή αντίληψη της αυτοπεποίθησής τους, νόμιζαν λανθασμένα ότι ήταν πολύ πιεστικοί. Σε πολλαπλές μελέτες, οι ερευνητές αυτοί εντόπισαν ένα καλό ποσοστό ατόμων που εμφανίζουν αυτό που ονομάζεται "ψευδαίσθηση ότι ξεπερνάς τη γραμμή". Αυτοί οι άνθρωποι πίστευαν ότι έδιναν την εντύπωση ατόμων με υπερβολική αυτοπεποίθηση - ή ότι είχαν περάσει τη γραμμή - κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, ενώ στην πραγματικότητα οι συνεργάτες τους τούς έβλεπαν ως άτομα κατάλληλης αυτοπεποίθησης.

Ενώ η "ψευδαίσθηση ότι πέρασες τη γραμμή" μπορεί να φαίνεται σαν ένα άκακο ή ακόμα και συμπαθητικό λάθος, οι Ames και Wazlawek έδειξαν ότι μπορεί να έχει κόστος. Εκείνοι που εσφαλμένα νόμιζαν ότι είχαν παραπάνω αυτοπεποίθηση, ήταν περισσότερο πιθανό να προσπαθούν να επανορθώσουν τις σχέσεις τους με τους συνεργάτες τους, μερικές φορές συμφωνώντας σε μια λιγότερο πολύτιμη μεταγενέστερη συμφωνία, απλά και μόνο για να εξομαλύνουν τα πράγματα. Όπως το θέτουν οι ερευνητές, αυτοί οι διαπραγματευτές επιχειρούσαν επανορθώσεις που κόστιζαν, για κάτι που δεν είχε σπάσει. Το αποτέλεσμα ήταν ότι και οι δύο πλευρές έβγαιναν συχνά χαμένες σχετικά με μια καλύτερη συμφωνία που θα μπορούσαν να είχαν επιτύχει.

Ερευνητές από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Georgia εντόπισαν μια αδυναμία σε ένα από τα χαρακτηριστικά ασφαλείας του Android και παρουσίασαν τη δουλειά τους στο Black Hat USA 2014, που διεξήχθη 6 και 7 Αυγούστου στο Λας Βέγκας των Η.Π.Α.

Η έρευνα με τίτλο "Εκμετάλλευση των αδυναμιών βελτιστοποίησης της απόδοσης με σκοπό την παράκαμψη του ASLR", κάνει λόγο για ένα χαρακτηριστικό της απόδοσης του Android που αποδυναμώνει μια προστασία του λογισμικού, η οποία ονομάζεται τυχαιοποίηση της χωρικής διάταξης της διεύθυνσης (αγγλιστί Address Space Layout Randomization, εξ ου και τα αρχικά ASLR), αφήνοντας στοιχεία του λογισμικού ευάλωτα σε επιθέσεις που παρακάμπτουν την προστασία αυτή. Η εργασία έχει στόχο να βοηθήσει τους ειδικούς ασφαλείας να αντιληφθούν και να κατανοήσουν τη μελλοντική κατεύθυνση των επιθέσεων αυτών.

Η εργασία πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Ασφαλείας Πληροφοριών του Georgia Tech (GTISC) ​​από τους υποψήφιους διδάκτορες Byoungyoung Lee και Yeongjin Jang και τον ερευνητή Tielei Wang και αποκαλύπτει ότι η εισαγωγή των χαρακτηριστικών βελτιστοποίησης της απόδοσης μπορεί να βλάψει ακούσια τις εγγυήσεις ασφαλείας ενός κατά τα άλλα ελεγμένου συστήματος. Πέρα από την περιγραφή του τρόπου με τον οποίο προκαλούνται τρωτά σημεία από αυτά τα σχέδια, οι ανωτέρω ερευνητές επιδεικνύουν πραγματικές επιθέσεις που τα εκμεταλλεύονται.

"Για τη βελτιστοποίηση της παρακολούθησης ενός αντικειμένου για κάποιες γλώσσες προγραμματισμού, οι διερμηνείς των γλωσσών μπορεί να διαρρεύσουν πληροφορίες διεύθυνσης", δήλωσε ο Lee, επικεφαλής ερευνητής της προσπάθειας. "Ως συγκεκριμένο παράδειγμα, θα δείξουμε τον τρόπο με τον οποίο οι πληροφορίες διεύθυνσης μπορούν να διαρρεύσουν στο web browser Safari απλά και μόνο τρέχοντας κάποια JavaScript".

Η παράκαμψη του ASLR, χρησιμοποιώντας διαρροές του πίνακα hash, θεωρούνταν παλαιότερα απαρχαιωμένη λόγω της πολυπλοκότητάς της. Με την εξαντλητική διερεύνηση διαφόρων εφαρμογών γλωσσών και παρουσιάζοντας συγκεκριμένες επιθέσεις, η έρευνα έχει ως στόχο να δείξει ότι ο κίνδυνος είναι ακόμη ζωντανός.

"Ως μέρος της ομιλίας μας, θα παρουσιάσουμε μια ανάλυση του μοντέλου δημιουργίας διαδικασιών του Android Zygote", ανέφερε ο Lee. "Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το Zygote αποδυναμώνει το ASLR, καθώς όλες οι εφαρμογές δημιουργούνται με διατάξεις μνήμης σε μεγάλο βαθμό παρόμοιες. Για να τονίσουμε το θέμα, θα παρουσιάσουμε δύο διαφορετικές επιθέσεις παράκαμψης ASLR, χρησιμοποιώντας πραγματικές εφαρμογές, όπως το Google Chrome και το VLC Media Player".

Το συνέδριο Black Hat Briefings ξεκίνησε πριν από 16 χρόνια περίπου για να παρέξει στους επαγγελματίες της ασφάλειας των υπολογιστών, ένα μέρος για να μαθαίνουν τις πιο πρόσφατες εξελίξεις σχετικά με τους κινδύνους για την ασφάλεια των πληροφοριών, την έρευνα και τις τάσεις. Το Briefings καλύπτει τα πάντα, από υποδομές πληροφοριών ζωτικής σημασίας έως ευρέως χρησιμοποιούμενα συστήματα πληροφορικής επιχειρήσεων και έως την τελευταία έρευνα και ανάπτυξη περί ασφάλειας πληροφοριών. Το συνέδριο είναι ουδέτερο από άποψης εμπορικών οίκων, επιτρέποντας στους παρουσιαστές να μιλήσουν ειλικρινά για τα πραγματικά προβλήματα και τις πιθανές λύσεις τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στο δημόσιο τομέα.

Οι άνθρωποι που ζουν σε γειτονιές ευνοϊκές για περπάτημα, παρουσίασαν σημαντικά χαμηλότερο ποσοστό παχυσαρκίας, υπερβολικού βάρους και διαβήτη σε σχέση με όσους ζούσαν σε γειτονιές που στηρίζονταν περισσότερο σε αυτοκίνητα, σύμφωνα με δυο μελέτες που παρουσιάστηκαν στο 74ο συνέδριο Scientific Sessions της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας.

Ερευνητές στον Καναδά συνέκριναν ενήλικες που ζουν στις περισσότερο και τις λιγότερο περπατήσιμες μητροπολιτικές περιοχές στο νότιο Οντάριο και βρήκαν χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη κατά τη διάρκεια περιόδου 10 ετών, για όσους ζούσαν σε γειτονιές με λιγότερη άναρχη οικιστική εξάπλωση, περισσότερη διασύνδεση μεταξύ των οδών και περισσότερα τοπικά καταστήματα και υπηρεσίες σε κοντινή απόσταση, μεταξύ άλλων μέτρων που χρησιμοποιήθηκαν για τον προσδιορισμό της ικανότητας για περπάτημα σε μια γειτονιά. Οι ερευνητές έλεγξαν μεταβλητές, όπως η υγεία κατά την έναρξη, προκειμένου να αποκλειστεί η πιθανότητα οι υγιέστεροι άνθρωποι να επιλέγουν πιο περπατήσιμες γειτονιές για να ξεκινήσουν. Μια δεύτερη μελέτη που συνέκρινε γειτονιές, και όχι άτομα, διαπίστωσε ότι οι περισσότερο περπατήσιμες γειτονιές είχαν το χαμηλότερο ποσοστό παχυσαρκίας, υπερβολικού βάρους και διαβήτη.

"Ο τρόπος με τον οποίο χτίζουμε τις πόλεις μας παίζει ρόλο όσον αφορά στη συνολική υγεία μας", δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Gillian Booth, MD, Ενδοκρινολόγος και ερευνητής στο Νοσοκομείο St. Michael και το Ινστιτούτο Επιστημών Κλινική Αξιολόγησης (ICES) στο Τορόντο. "Αυτό είναι ένα κομμάτι του παζλ, για το οποίο μπορούμε ενδεχομένως να κάνουμε κάτι. Ως κοινωνία, έχουμε αποβάλει την φυσική δραστηριότητα από την ζωή μας. Κάθε ευκαιρία να περπατήσουμε, να βγούμε έξω, να πάμε στο κατάστημα της γωνίας ή τα παιδιά μας με τα πόδια στο σχολείο, μπορεί να έχει μεγάλη επίπτωση στον κίνδυνο να εμφανίσουμε διαβήτη και να γίνουμε υπέρβαροι".

Η Marisa Creatore, επιδημιολόγος στο Κέντρο Ερευνών για την Υγεία στο εσωτερικό της πόλης στο Νοσοκομείο St. Michael, στο Τορόντο, πρόσθεσε ότι οι μελέτες αποκάλυψαν το βαθμό στον οποίο "το περιβάλλον σας μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις σας σχετικά με τη σωματική δραστηριότητα. Όταν ζείτε σε μια γειτονιά σχεδιασμένη να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να είναι πιο δραστήριοι, είναι στην πραγματικότητα περισσότερο πιθανό να είστε όντως πιο δραστήριοι".

Συγκεκριμένα, οι μελέτες διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που ζούσαν σε γειτονιές με μεγαλύτερη ικανότητα για περπάτημα, είδαν κατά μέσο όρο 13 % χαμηλότερη ανάπτυξη περιπτώσεων διαβήτη σε διάστημα 10 ετών από εκείνες που ήταν λιγότερο περπατήσιμες. Ωστόσο, η ικανότητα για περπάτημα ήταν προστατευτική μόνο για εκείνους που ήταν νεότεροι και μεσήλικες. Όσοι ήταν 65 ετών ή μεγαλύτεροι δεν είδαν κάποιο όφελος από τη διαβίωση σε περπατήσιμη γειτονιά.

Ο διαβήτης ήταν χαμηλότερος στις περισσότερο περπατήσιμες γειτονιές, όπου τα περιστατικά μειώθηκαν κατά    7 % σε διάστημα 10ετίας, ενώ γειτονιές που αξιολογήθηκαν ως λιγότερο περπατήσιμες, είδαν 6 % αύξηση του διαβήτη κατά την ίδια χρονική περίοδο. Το υπερβολικό βάρος και η παχυσαρκία, επίσης, ήταν χαμηλότερα στις περισσότερο περπατήσιμες γειτονιές και μειώθηκαν κατά 9 % σε 10 χρόνια, ενώ αυξήθηκαν 13 % στις γειτονιές με τη χαμηλότερη ικανότητα για περπάτημα στο διάστημα αυτό.

Οι ερευνητές επίσης σημείωσαν ότι οι άνθρωποι που ζούσαν στις πιο περπατήσιμες γειτονιές ήταν τρεις φορές περισσότερο πιθανό να περπατούν ή να κάνουν ποδήλατο και μιάμιση φορά πιθανότερο να χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο ως μέσο μεταφοράς.

Η αντιμετώπιση της πανδημίας της παχυσαρκίας, κατέληξε ο Booth, "απαιτεί τόσο αλλαγές πολιτικής όσο και ατομικές στρατηγικές. Πρέπει να κάνουμε μια περισσότερο βασισμένη στον πληθυσμό, προσέγγιση στο πρόβλημα, λαμβάνοντας υπόψη το περιβάλλον στο οποίο ζούμε".

Η οδοντιατρική φοβία είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο, εν μέρει εξαιτίας του τροχίσματος και του προκαλούμενου από αυτό πόνου. Ωστόσο, νέα έρευνα με επικεφαλής τον Nigel Pitts του King's College London χρησιμοποιεί ηλεκτρικούς παλμούς για να ενθαρρύνει τα δόντια να αναγεννηθούν μόνα τους. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η τεχνική αυτή θα μπορούσε να είναι διαθέσιμη για κλινική χρήση μέσα σε τρία χρόνια.

Προτού εμφανιστούν οι φυσικές κοιλότητες, η τερηδόνα προχωρά σε στάδια. Καθώς τα ανόργανα συστατικά ανακυκλώνονται φυσικά στα δόντια, η έλλειψη κάποιου από αυτά μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ακεραιότητα της αδαμαντίνης, οδηγώντας τελικά σε πιθανές κοιλότητες και περαιτέρω σε τερηδόνα. Παραδοσιακά, οι οδοντίατροι θα τροχίσουν τη σάπια περιοχή, θα αφαιρέσουν το ανθυγιεινό υλικό και θα το γεμίσουν ξανά με μια σύνθετη ρητίνη ή αμάλγαμα για να προστατεύσουν το δόντι. Τα σφραγίσματα αμαλγάματος αργύρου συνήθως διαρκούν περισσότερο από τη ρητίνη, ώστοσο η ρητίνη μοιάζει περισσότερο με το φυσικό δόντι, αναγκάζοντας τον ασθενή να πάρει μια απόφαση με βάση την αισθητική.

Ο Pitts και η ομάδα του ανέπτυξαν μια νέα τεχνική που βάπτισαν Ηλεκτρικά Επιταχυνόμενη και Ενισχυμένη Επαναμετάλλωση (EAER). Όπως υποδηλώνει και το όνομα, ένα μικρό ηλεκτρικό ρεύμα επιτρέπει στο ασβέστιο και τα φωσφορικά ιόντα να γεμίσουν και πάλι το δόντι με ανόργανα συστατικά, προστατεύοντάς το έτσι ενάντια στην τερηδόνα. Τέτοια τεχνική αναζητούσαν εδώ και καιρό οι οδοντίατροι, καθώς επιτρέπει στον οργανισμό να αποκαταστήσει τη βλάβη μόνος του χωρίς τροχούς, άγχος ή πόνο. Η ομάδα αυτή τη στιγμή αναζητά ιδιώτες επενδυτές για να συμβάλουν στην προώθηση αυτής της συσκευής στην αγορά μέσα στα επόμενα τρία χρόνια.

"Ο τρόπος με τον οποίο χειριζόμαστε τα δόντια σήμερα δεν είναι ιδανικός - όταν αποκαθιστούμε τη βλάβη σε ένα δόντι με την τοποθέτηση ενός σφραγίσματος, το δόντι αυτό εισέρχεται σε ένα κύκλο τροχισμάτων και εκ νέου σφραγισμάτων, αφού τελικά, δεν πετυχαίνει κανένα σφράγισμα", δήλωσε ο Pitts σε δελτίο Τύπου. "H συσκευή μας δεν είναι μόνο φιλικότερη προς τον ασθενή και καλύτερη για τα δόντια του, αλλά αναμένεται να είναι τουλάχιστον εξίσου αποδοτική όπως οι τρέχουσες οδοντιατρικές θεραπείες. Πέρα από την καταπολέμηση της τερηδόνας, η συσκευή μας μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη λεύκανση των δοντιών".

Τον περασμένο μήνα, μια ομάδα από το Ινστιτούτο Wyss του Χάρβαρντ ανακοίνωσε μια θεραπεία με λέιζερ που ενθαρρύνει τα βλαστοκύτταρα να διαφοροποιηθούν σε οδοντίνη, το στρώμα του δοντιού κάτω από την αδαμαντίνη, μέσα σε διάστημα περίπου 12 εβδομάδων. Αν και η τεχνική αυτή είναι ακόμα στα αρχικά της στάδια, η αποκατάσταση της χαμένης αδαμαντίνης είναι ζωτικής σημασίας για να εξασφαλιστεί ότι η αναγεννημένη οδοντίνη παραμένει υγιής. Τα κύτταρα που δημιουργούν την αδαμαντίνη, το σμάλτο δηλαδή, πεθαίνουν αμέσως μετά το σχηματισμό του δοντιού, αν και μπορεί να φθαρεί ή να καταστραφεί λόγω τραυματισμού, εκθέτοντας το δόντι στον κίνδυνο της τερηδόνας.

Υπολογίζεται ότι πάνω από 2,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι ετησίως εμφανίζουν κάποιο επίπεδο τερηδόνας. Εικάζεται ευρέως ότι οι σύγχρονες δίαιτες επισπεύδουν την τερηδόνα, αφού τα όξινα φαγητά και ποτά, όπως τα εσπεριδοειδή και η σόδα, διαβρώνουν το σμάλτο. Αυξημένες ποσότητες υδατανθράκων και εξευγενισμένων σακχάρων έχουν επίσης ενοχοποιηθεί γιατί επηρεάζουν τους μικροοργανισμούς της στοματικής κοιλότητας, καθιστώντας τους ανθρώπους πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη τερηδόνας.