News



Εξίσωση προβλέπει την ευτυχία: Δε βασίζεται στο πόσο καλά πάνε τα πράγματα, αλλά στο αν είναι καλύτερα από ό,τι περιμέναμε

Πηγή:
Proceedings of the National Academy of Sciences

Η ευτυχία περισσότερων απο 18.000 ατόμων σε όλο τον κόσμο προβλέφθηκε από μια εξίσωση που ανέπτυξαν ερευνητές στο University College του Λονδίνου, με αποτελέσματα που δείχνουν ότι η ευτυχία από στιγμή σε στιγμή δεν αντανακλά μόνο το πόσο καλά πάνε τα πράγματα, αλλά και το αν τα πράγματα πάνε καλύτερα από το αναμενόμενο.

Η νέα εξίσωση προβλέπει με ακρίβεια πόσο ευτυχισμένος θα πει κάποιος ότι είναι από στιγμή σε στιγμή με βάση τα πρόσφατα γεγονότα, όπως οι επιβραβεύσεις που λαμβάνει και οι προσδοκίες που έχει κατά τη διάρκεια μιας εργασίας λήψης αποφάσεων. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο συνολικός πλούτος που συσσωρεύτηκε κατά τη διάρκεια του πειράματος δεν ήταν καλός προγνωστικός δείκτης της ευτυχίας. Αντ' αυτού, η ευτυχία από στιγμή σε στιγμή εξαρτήθηκε από την πρόσφατη ιστορία των ανταμοιβών και των προσδοκιών. Οι προσδοκίες αυτές εξαρτήθηκαν, για παράδειγμα, από το εάν οι διαθέσιμες επιλογές θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καλό ή κακό αποτέλεσμα.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences, διερεύνησε τη σχέση μεταξύ της ευτυχίας και της ανταμοιβής και τις νευρικές διεργασίες που οδηγούν σε αισθήματα που είναι κεντρικής σημασίας για τη συνειδητή εμπειρία μας, όπως η ευτυχία. Παλαιότερα, ήταν γνωστό ότι τα γεγονότα της ζωής επηρεάζουν την ευτυχία ενός ατόμου, αλλά όχι ακριβώς το πόσο χαρούμενοι θα είναι οι άνθρωποι από στιγμή σε στιγμή, καθώς παίρνουν αποφάσεις και λαμβάνουν αποτελέσματα που προκύπτουν από τις αποφάσεις αυτές, κάτι που η νέα εξίσωση μπορεί να προβλέψει.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η μαθηματική ποσοτικοποίηση υποκειμενικών καταστάσεων θα μπορούσε να βοηθήσει τους γιατρούς να κατανοήσουν καλύτερα τις διαταραχές της διάθεσης, βλέποντας πώς κυμαίνονται τα αυτο-αναφερόμενα συναισθήματα σε σχέση με γεγονότα, όπως μικρές νίκες και ήττες σε ένα παιχνίδι στο κινητό τηλέφωνο. Υπάρχει η ελπίδα ότι μια καλύτερη κατανόηση του πώς καθορίζεται η διάθεση από τα γεγονότα και τις περιστάσεις της ζωής και πώς αυτή διαφέρει σε άτομα που πάσχουν από διαταραχές της διάθεσης, θα οδηγήσει σε πιο αποτελεσματικές θεραπείες.

Η έρευνα που εξετάζει πώς και γιατί αλλάζει η ευτυχία από στιγμή σε στιγμή στα άτομα, θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει τις κυβερνήσεις που αναπτύσσουν μέτρα ευημερίας του πληθυσμού, να ενημερώσουν την πολιτική τους, παρέχοντας ποσοτική εικόνα για το τι σημαίνουν οι συλλεγόμενες πληροφορίες. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για το Ηνωμένο Βασίλειο μετά την έναρξη του Εθνικού Προγράμματος Ευημερίας το 2010 και των μετέπειτα ετήσιων εκθέσεων από το Γραφείο Εθνικών Στατιστικών με θέμα τη "Μέτρηση της Εθνικής Ευημερίας".

Σχετικά με τη μελέτη, 26 άτομα ολοκλήρωσαν μια εργασία λήψης αποφάσεων, στην οποία οι επιλογές τους οδήγησαν σε χρηματικά κέρδη και ζημίες και κλήθηκαν επανειλημμένα να απαντήσουν στην ερώτηση "πόσο ευτυχισμένος είσαι τώρα;". Η νευρωνική δραστηριότητα του συμμετέχοντος μετρήθηκε κατά την εργασία, χρησιμοποιώντας λειτουργική μαγνητική τομογραφία και από τα δεδομένα αυτά, οι επιστήμονες κατασκεύασαν ένα υπολογιστικό μοντέλο, στο οποίο η αυτο-αναφερόμενη ευτυχία συνδέθηκε με τις πρόσφατες ανταμοιβές και προσδοκίες. Το μοντέλο δοκιμάστηκε στη συνέχεια σε 18.420 συμμετέχοντες στο παιχνίδι "Τι με κάνει ευτυχισμένο;" σε μια εφαρμογή για smartphone, που αναπτύχθηκε στο University College του Λονδίνου, με την ονομασία "Το μεγάλο πείραμα του εγκεφάλου" (The Great Brain Experiment). Οι επιστήμονες έμειναν έκπληκτοι, όταν διαπίστωσαν ότι η ίδια εξίσωση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να προβλέψει πόσο ευτυχισμένος είναι ο παίκτης του παιχνιδιού, ενώ έπαιζε το παιχνίδι στο smartphone, ακόμα και αν μπορούσε να κερδίσει μόνο πόντους και όχι χρήματα.

Ο επικεφαλής συντάκτης της μελέτης, δρ. Robb Rutledge δήλωσε: "Περιμέναμε να δούμε ότι οι πρόσφατες ανταμοιβές θα επηρεάσουν την ευτυχία από στιγμή σε στιγμή, αλλά με έκπληξη διαπιστώσαμε ακριβώς πόσο σημαντικές είναι οι προσδοκίες για τον καθορισμό της ευτυχίας. Σε πραγματικές καταστάσεις, οι ανταμοιβές που συνδέονται με αποφάσεις της ζωής, όπως η έναρξη μιας νέας εργασίας ή ο γάμος, συχνά δεν γίνονται αντιληπτές για μεγάλο χρονικό διάστημα, και τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν ότι οι προσδοκίες που σχετίζονται με αυτές τις αποφάσεις, καλές και κακές, έχουν μια μεγάλη επίδραση στην ευτυχία".

"Η ζωή είναι γεμάτη προσδοκίες - θα ήταν δύσκολο να πάρει κανείς καλές αποφάσεις χωρίς να γνωρίζει, για παράδειγμα, σε ποιο εστιατόριο του αρέσει καλύτερα να τρώει. Λέγεται συχνά ότι θα είστε πιο ευτυχισμένοι αν οι προσδοκίες σας είναι χαμηλότερες. Θεωρούμε ότι υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό: οι χαμηλότερες προσδοκίες καθιστούν πιο πιθανό ένα αποτέλεσμα να ξεπεράσει τις προσδοκίες σας και να έχει ένα θετικό αντίκτυπο στην ευτυχία. Ωστόσο, οι προσδοκίες επηρεάζουν επίσης την ευτυχία, ακόμα και πριν μάθουμε το αποτέλεσμα της απόφασης. Αν έχετε σχέδια να συναντήσετε έναν φίλο σας στο αγαπημένο σας εστιατόριο, αυτές οι θετικές προσδοκίες μπορεί να αυξήσουν την ευτυχία σας τη στιγμή που κάνετε τα σχέδια. Η νέα εξίσωση αποτυπώνει αυτές τις διαφορετικές επιδράσεις των προσδοκιών και επιτρέπει να προβλεφθεί η ευτυχία με βάση τα συνδυασμένα αποτελέσματα πολλών γεγονότων του παρελθόντος".

"Είναι υπέροχο ότι τα στοιχεία από το μεγάλο και ποικίλο πληθυσμό που χρησιμοποίησε την εφαρμογή του smartphone "το μεγάλο πείραμα του εγκεφάλου", δείχνουν ότι η ίδια εξίσωση της ευτυχίας ισχύει για χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που παίζουν το παιχνίδι μας, όπως συνέβη με τις πολύ μικρότερες εργαστηριακές ομάδες των πειραμάτων μας, που αποδεικνύουν την τεράστια αξία αυτής της προσέγγισης για τη μελέτη της ανθρώπινης ευημερίας σε μεγάλη κλίμακα".

Η ομάδα χρησιμοποίησε λειτουργική μαγνητική τομογραφία για να δείξει ότι τα νευρικά σήματα κατά τις αποφάσεις και τα αποτελέσματα της εργασίας σε μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται ραβδωτό σώμα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προβλέψουν τις αλλαγές στην ευτυχία από στιγμή σε στιγμή. Το ραβδωτό σώμα έχει πολλές συνδέσεις με τους νευρώνες ντοπαμίνης και τα σήματα σε αυτήν την περιοχή του εγκεφάλου πιστεύεται ότι εξαρτώνται τουλάχιστον εν μέρει από τη ντοπαμίνη. Τα αποτελέσματα αυτά εγείρουν την πιθανότητα η ντοπαμίνη να παίζει ένα ρόλο στον καθορισμό της ευτυχίας.



Η κοινωνία άνθισε μ'ευγενικότερες προσωπικότητες: Σύνδεση τεχνολογικής έκρηξης πριν από 50000 χρόνια με μείωση της τεστοστερόνης

Πηγή:
Current Anthropology

Οι σύγχρονοι άνθρωποι εμφανίστηκαν στα αρχεία των απολιθωμάτων πριν από 200.000 χρόνια περίπου, ωστόσο η τέχνη και η δημιουργία προηγμένων εργαλείων διαδόθηκαν ευρέως μόλις πριν από περίπου 50.000 χρόνια.

Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε την 1η Αυγούστου στο περιοδικό Current Anthropology διαπιστώνει ότι τα ανθρώπινα κρανία άλλαξαν με τρόπους που υποδεικνύουν μείωση των επιπέδων τεστοστερόνης, περίπου την ίδια χρονική περίοδο στην οποία ο πολιτισμός παρουσίαζε άνθιση.

"Οι σύγχρονες ανθρώπινες συμπεριφορές της τεχνολογικής καινοτομίας, της τέχνης και των ταχέων πολιτιστικών ανταλλαγών ίσως ήρθε την ίδια στιγμή που αναπτύξαμε μια πιο συνεργατική ιδιοσυγκρασία", δήλωσε ο επικεφαλής συντάκτης της μελέτης Robert Cieri, ένας μεταπτυχιακός φοιτητής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Utah που ξεκίνησε αυτήν την εργασία ως τελειόφοιτος στο Πανεπιστήμιο Duke.

Η μελέτη, η οποία βασίζεται σε μετρήσεις σε περισσότερα από 1.400 αρχαία και σύγχρονα κρανία, παρουσιάζει το επιχείρημα ότι η ανθρώπινη κοινωνία προόδευσε, όταν οι άνθρωποι άρχισαν να είναι πιο φιλικοί μεταξύ τους, γεγονός το οποίο συνεπάγεται λίγο λιγότερη τεστοστερόνη εν δράσει.

Τα έντονα φρύδια έφυγαν, τα κεφάλια στρογγύλεψαν και αυτές οι αλλαγές μπορούν να συνδεθούν άμεσα με τα επίπεδα τεστοστερόνης που δρουν στο σκελετό, σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο Steven Churchill, ο οποίος επέβλεπε το έργο του Cieri, το οποίο από μια πτυχιακή εργασία εξελίχθηκε σε 24σέλιδο άρθρο περιοδικού 3 χρόνια αργότερα.

Αυτό που δεν μπορεί να εξαχθεί από τα οστά είναι αν αυτοί οι άνθρωποι είχαν λιγότερη τεστοστερόνη σε κυκλοφορία ή λιγότερους υποδοχείς για την ορμόνη.

Η ερευνητική ομάδα περιλαμβάνει επίσης τους ερευνητές γνωστικής λειτουργίας ζώων του Duke, Brian Hare και Jingzhi Tan, που αναφέρουν ότι αυτό το επιχείρημα είναι σύμφωνο με ό,τι έχει καθιερωθεί σε μη-ανθρώπινα είδη.

Σε μια κλασική μελέτη αλεπούδων της Σιβηρίας, τα ζώα που ήταν λιγότερο επιφυλακτικά και λιγότερο επιθετικά προς τους ανθρώπους είχαν μια διαφορετική, πιο νεανική εμφάνιση και συμπεριφορά μετά από αρκετές γενιές επιλεκτικής αναπαραγωγής.

"Αν βλέπουμε μια διαδικασία που οδηγεί σε αυτές τις αλλαγές σε άλλα ζώα, θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε ποιοι είμαστε και πώς φτάσαμε να είμαστε έτσι", σημείωσε ο Hare, ο οποίος μελετά επίσης τις διαφορές μεταξύ των πλησιέστερων πιθήκων συγγενών μας – των επιθετικών χιμπατζήδων και των ήρεμων, αγαπησιάρηδων μπονόμπο.

Αυτοί οι δύο πίθηκοι εξελίσσονται διαφορετικά, είπε o Hare, και ανταποκρίνονται με διαφορετικό τρόπο στο κοινωνικό άγχος. Οι αρσενικοί χιμπατζήδες βιώνουν μια ισχυρή αύξηση της τεστοστερόνης κατά τη διάρκεια της εφηβείας, κάτι που δεν ισχύει για τους μπονόμπο. Όταν αγχώνονται, οι μπονόμπο δεν παράγουν περισσότερη τεστοστερόνη, όπως κάνουν οι χιμπατζήδες, αλλά περισσότερη κορτιζόλη, την ορμόνη του στρες.

Οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις τους είναι ριζικά διαφορετικές και, σχετικά με τη διαπίστωση αυτή, τα πρόσωπά τους είναι επίσης πολύ διαφορετικά. "Είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς υπερόφρυο τόξο σε έναν μπονόμπο", πρόσθεσε ο Hare.

Ο Cieri συνέκρινε το υπερόφρυο τόξο (το οστό του κρανίου πάνω από την κόγχη του ματιού και πίσω από το φρύδι δηλαδή), το σχήμα του προσώπου και την εσωτερική χωρητικότητα 13 σύγχρονων ανθρωπίνων κρανίων ηλικίας μεγαλύτερης των 80.000 ετών, 41 κρανίων ηλικίας από 10.000 έως 38.000 ετών πριν από σήμερα, και ένα παγκόσμιο δείγμα 1.367 κρανίων του 20ου αιώνα από 30 διαφορετικoύς εθνικούς πληθυσμούς.

Η τάση που προέκυψε ήταν μια μείωση στο υπερόφρυο τόξο και μια βράχυνση του άνω προσώπου, γνωρίσματα τα οποία αντανακλούν γενικά μία μείωση στη δράση της τεστοστερόνης.

Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με το γιατί, μετά από 150.000 χρόνια ύπαρξης, οι άνθρωποι ξαφνικά έκαναν άλμα προς τα εμπρός στον τομέα της τεχνολογίας. Περίπου 50.000 χρόνια πριν, υπάρχουν πολλές ενδείξεις για την παραγωγή οστέινων και κεράτινων εργαλείων, θερμικά κατεργασμένου και τεμαχισμένου πυρολίθου, εκτοξεύσιμων όπλων, μυλόπετρων, εξοπλισμού για αλιεία και κυνήγι και ελέγχου της φωτιάς. Όλα αυτά προκλήθηκαν από μια μετάλλαξη του εγκεφάλου, από τα μαγειρεμένα φαγητά, από την έλευση της γλώσσας ή απλά από την πυκνότητα του πληθυσμού;

Η μελέτη του Duke υποστηρίζει ότι η ζωή σε ομάδες και η συνεργασία δημιούργησαν ένα έξτρα ευχάριστο κλίμα και μείωσαν την επιθετικότητα και αυτό, με τη σειρά του, οδήγησε στην αλλαγή των πρόσωπων και σε μεγαλύτερες πολιτιστικές ανταλλαγές.

"Αν οι προϊστορικοί άνθρωποι άρχισαν να ζουν πιο κοντά και να κληροδοτούν νέες τεχνολογίες, θα πρέπει να ήταν ανεκτικοί μεταξύ τους", δήλωσε ο Cieri. "Το κλειδί για την επιτυχία μας είναι η ικανότητα να συνεργαζόμαστε, να συμβιώνουμε ειρηνικά και να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο".

 



Headbanging: Οι γιατροί τονίζουν τους πιθανούς κινδύνους σε “άγριες” συναυλίες rock και metal μουσικής

Πηγή:
The Lancet

Γερμανοί γιατροί τονίζουν τους πιθανούς κινδύνους που σχετίζονται με το headbanging σε ένα άρθρο αναφοράς μίας περίπτωσης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "The Lancet". Ο Ariyan Pirayesh Islamian και οι συνεργάτες του από την Ιατρική Σχολή του Ανόβερου αναφέρουν λεπτομερώς την περίπτωση ενός άνδρα ο οποίος ανέπτυξε ένα χρόνιο υποσκληρίδιο αιμάτωμα (με απλά λόγια, αιμορραγία στον εγκέφαλο) μετά απο headbanging σε μια συναυλία των Motörhead.

Τον Ιανουάριο του 2013, ένας 50χρονος άνδρας πήγε στο τμήμα νευροχειρουργικής της Ιατρικής Σχολής του Ανόβερου με ιστορικό έναν υπό επιδείνωση πονοκέφαλο, διάρκειας δύο εβδομάδων, που επηρέαζε ολόκληρο το κεφάλι του. Παρότι το ιατρικό ιστορικό του δεν είχε κάτι το αξιοσημείωτο και δεν ανέφερε κάποιο προηγούμενο τραύμα στο κεφάλι, 4 εβδομάδες πριν είχε κάνει headbanging σε μια συναυλία των Motörhead.

Μια κρανιακή αξονική τομογραφία επιβεβαίωσε ότι ο ασθενής είχε χρόνιο υποσκληρίδιο αιμάτωμα στη δεξιά πλευρά του εγκεφάλου του. Οι χειρουργοί αφαίρεσαν το αιμάτωμα (θρόμβος αίματος) μέσω μιας οπής και χρησιμοποίησαν κλειστό σύστημα παροχέτευσης του υποσκληριδίου για 6 ημέρες μετά την επέμβαση. Ο πονοκέφαλος υποχώρησε και ο ασθενής ήταν καλά στην τελευταία εξέταση του 2 μήνες αργότερα.

Για όσους δεν κατέχουν το άθλημα, το headbanging αναφέρεται στη βίαιη και ρυθμική κίνηση του κεφαλιού στο ρυθμό της ροκ μουσικής, πιο συχνά της heavy metal. Οι Motörhead, αναμφισβήτητα μία από τις μεγαλύτερες μπάντες στον πλανήτη, ήταν πρωτοπόροι στο speed metal, στο οποίο ουσιαστικά συγκαταλέγονται τραγούδια με γρήγορα τέμπο που έχουν ένα υποκείμενο ρυθμό 200 χτύπων ανά λεπτό (bpm).

Παρόλο που γενικά θεωρούνται ακίνδυνοι, οι τραυματισμοί που συνδέονται με το headbanging περιλαμβάνουν το διαχωριστικό ανεύρυσμα της καρωτίδας αρτηρίας, τραυματισμό στο λαιμό, μεσοθωράκιο εμφύσημα και οδοντοειδές κάταγμα στον αυχένα. Αυτή είναι η πρώτη περίπτωση που δείχνει στοιχεία ότι το headbanging μπορεί να προκαλέσει "χρόνιο" υποσκληρίδιο αιμάτωμα.

"Ακόμα κι αν υπάρχουν μόνο λίγες τεκμηριωμένες περιπτώσεις υποσκληριδίου αιματώματος, η συχνότητα μπορεί να είναι υψηλότερη, επειδή τα συμπτώματα αυτού του τύπου της βλάβης του εγκεφάλου είναι συχνά κλινικά σιωπηλά ή προκαλούν μόνο ήπια κεφαλαλγία που υποχωρεί αυτόματα", εξηγεί ο επικεφαλής συντάκτης της μελέτης δρ. Ariyan Pirayesh Islamian και συμπληρώνει:

"Η περίπτωση αυτή αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο που υποστηρίζει την φήμη των Motörhead ως μία από τις πιο hardcore ροκ μπάντες στη γη, αν μη τι άλλο λόγω της κολλητικής γρήγορης μουσικής τους και του κινδύνου που αντιμετωπίζουν οι οπαδοί που κάνουν headbanging, να υποστούν εγκεφαλική βλάβη".

Για καλλιτεχνικό headbanging, απολαύστε το ακόλουθο video!

 



Ένα σημαντικό βήμα προς τη δημιουργία εξέτασης αίματος για τη νόσο Αλτσχάιμερ

Πηγή:
Alzheimer's & Dementia: The Journal of the Alzheimer's Association

Επιστήμονες εντόπισαν ένα σύνολο 10 πρωτεϊνών στο αίμα, το οποίο μπορεί να προβλέψει την εμφάνιση της νόσου του Alzheimer, σηματοδοτώντας ένα σημαντικό βήμα προς την ανάπτυξη ενός τεστ αίματος για τη νόσο. Η μελέτη, η οποία καθοδηγείται από το Kings College του Λονδίνου και την εταιρεία πρωτεομικής στο Ηνωμένο Βασίλειο με την επωνυμία Proteome Sciences plc, εξέτασε πάνω από 1.000 άτομα και είναι η μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα.

Δεν υπάρχουν επί του παρόντος αποτελεσματικές μακροχρόνιες φαρμακευτικές αγωγές για το Alzheimer και πιστεύεται ότι πολλές νέες κλινικές δοκιμές αποτυγχάνουν, επειδή τα φάρμακα χορηγούνται πολύ αργά στην εξέλιξη της νόσου. Έτσι, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για κλινικές δοκιμές μια εξέταση αίματος για τον εντοπισμό ασθενών στα αρχικά στάδια της απώλειας μνήμης, με σκοπό την εύρεση φαρμάκων που θα σταματούν την εξέλιξη της νόσου.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Alzheimer's & Dementia: The Journal of the Alzheimer's Association", είναι το αποτέλεσμα μιας διεθνούς συνεργασίας υπό την ηγεσία του King’s College του Λονδίνου και της Proteome Sciences plc, που χρηματοδοτείται από την έρευνα της νόσου του Alzheimer στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Συμβούλιο Ιατρικής Έρευνας του Ηνωμένου Βασιλείου, το Εθνικό Ινστιτούτο για την Έρευνα Υγείας (NIHR), το κέντρο Βιοϊατρικής Έρευνας Maudsley και την Proteome Sciences.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία από τρεις διεθνείς μελέτες. Δείγματα αίματος από ένα σύνολο 1.148 ατόμων (εκ των οποίων οι 476 με νόσο του Alzheimer, οι 220 με "ήπια γνωστική αναπηρία" και οι υπόλοιποι 452 ηλικιωμένοι χωρίς άνοια) αναλύθηκαν για 26 πρωτεΐνες που είχε δειχθεί στο παρελθόν ότι σχετίζονται με τη νόσο του Alzheimer. Μια υπο-ομάδα 476 ατόμων προερχόμενα από όλες τις ομάδες, έκανε επίσης και μια μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου.

Οι ερευνητές εντόπισαν ότι οι 16 από αυτές τις 26 πρωτεΐνες συνδέονται στενά με τη συρρίκνωση του εγκεφάλου είτε στην ήπια γνωστική αναπηρία είτε στο Alzheimer. Στη συνέχεια πραγματοποίησαν μια δεύτερη σειρά δοκιμών προκειμένου να διαπιστωθεί ποιες από αυτές τις πρωτεΐνες θα μπορούσαν να προβλέψουν την εξέλιξη από την ήπια γνωστική αναπηρία στη νόσο του Alzheimer. Εντόπισαν ένα συνδυασμό από 10 πρωτεΐνες που παρουσιάζει την ικανότητα πρόβλεψης του αν άτομα με ήπια γνωστική αναπηρία θα αναπτύξουν τη νόσο του Alzheimer μέσα σε ένα χρόνο, με ακρίβεια 87 %.

Ο δρ. Abdul Hye, επικεφαλής συντάκτης της μελέτης από το Ινστιτούτο Ψυχιατρικής στο King’s College του Λονδίνου, δήλωσε: "Τα προβλήματα μνήμης είναι πολύ συχνά, αλλά η πρόκληση είναι να προσδιορίσουμε ποιο είναι πιθανό να εξελιχθεί σε άνοια. Υπάρχουν χιλιάδες πρωτεΐνες στο αίμα και η μελέτη αυτή είναι το αποκορύφωμα του έργου πολλών ετών για τον εντοπισμό εκείνων που σχετίζονται κλινικά. Έχουμε πλέον ένα σύνολο 10 πρωτεϊνών που μπορεί να προβλέψει με υψηλό επίπεδο ακρίβειας, αν κάποιος με πρώιμα συμπτώματα απώλειας μνήμης ή ήπια γνωστική αναπηρία, θα αναπτύξει τη νόσο του Alzheimer μέσα σε ένα χρόνο".

Ο καθηγητής Simon Lovestone, μέλος της συγγραφικής ομάδας της μελέτης από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ο οποίος ήταν επικεφαλής του έργου όσο ήταν στο King's, σημείωσε: "Η νόσος του Alzheimer αρχίζει να επηρεάζει τον εγκέφαλο πολλά χρόνια προτού οι ασθενείς διαγνωσθούν με αυτήν. Πολλές από τις δοκιμές φαρμάκων αποτυγχάνουν, επειδή ο εγκέφαλος των ασθενών έχει ήδη πληγεί πολύ σοβαρά, όταν πλέον λαμβάνουν τα φάρμακα. Μια απλή εξέταση αίματος θα μπορούσε να μας βοηθήσει να εντοπίζουμε τους ασθενείς σε πολύ πρώιμο στάδιο, ώστε να συμμετέχουν σε νέες δοκιμές, με την ελπίδα να αναπτύξουμε θεραπείες που θα μπορούσαν να εμποδίσουν την εξέλιξη της νόσου. Το επόμενο βήμα θα είναι να επικυρωθούν τα συμπεράσματά μας σε περαιτέρω σύνολα δειγμάτων, για να δούμε αν μπορούμε να βελτιώσουμε την ακρίβεια, να μειώσουμε τον κίνδυνο λανθασμένης διάγνωσης και να αναπτύξουμε ένα αξιόπιστο τεστ, κατάλληλο για χρήση από τους γιατρούς".

Ο δρ. Eric Karran, Διευθυντής Ερευνών στην 'Ερευνα για το Alzheimer στο Ηνωμένο Βασίλειο, το κορυφαίο ερευνητικό φιλανθρωπικό ίδρυμα του Ηνωμένου Βασιλείου για την άνοια, δήλωσε: "Δεδομένου ότι η έναρξη της νόσου του Alzheimer είναι συχνά αργή και αθόρυβη, μια εξέταση αίματος για τον εντοπισμό όσων διατρέχουν υψηλό κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου σε πρώιμο στάδιο, θα έχει πραγματική αξία. Η ανίχνευση των πρώτων σημαδιών της νόσου θα μπορούσε να βελτιώσει τις κλινικές δοκιμές για νέες θεραπείες και να βοηθήσει αυτούς που ήδη ανησυχούν για τη μνήμη τους, ωστόσο δεν είμαστε σήμερα σε θέση να χρησιμοποιήσουμε μια τέτοια δοκιμή για τον έλεγχο του γενικού πληθυσμού".

"Με τη γήρανση του πληθυσμού και την ηλικία ως το μεγαλύτερο παράγοντα κινδύνου για τη νόσο Alzheimer, περιμένουμε αύξηση του αριθμού των ατόμων που θα επηρεαστούν κατά τα επόμενα έτη. Είναι σημαντικό να αναπτύξουμε νέους τρόπους για να επέμβουμε στα πρώτα στάδια της νόσου, ώστε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να διατηρήσουν την ποιότητα της ζωής τους για όσο το δυνατόν περισσότερο", πρόσθεσε ο κ. Karran.

Ο δρ. Ian Pike, μέλος της συγγραφικής ομάδας της μελέτης από την εταιρεία Proteome Sciences, ανέφερε: "Με τη σύνδεση της καλύτερης ακαδημαϊκής και εμπορικής έρευνας της Βρετανίας, αυτή η μελέτη ορόσημο για τη νόσο του Alzheimer είναι μια σημαντική πρόοδος στην ανάπτυξη ενός απλού τεστ αίματος για τον εντοπισμό της νόσου προτού εμφανιστούν τα κλινικά συμπτώματα. Αυτό είναι το παράθυρο που θα προσφέρει την καλύτερη ευκαιρία για επιτυχή θεραπεία. Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι μια εξέταση αίματος θα είναι πολύ πιο εύκολη και λιγότερο δαπανηρή από τη χρήση απεικόνισης του εγκεφάλου ή εγκεφαλονωτιαίου υγρού". Και συμπλήρωσε:

"Είμαστε στη διαδικασία επιλογής των εμπορικών εταίρων για να συνδυάσουμε τους πρωτεϊνικούς βιοδείκτες σε μια εξέταση αίματος για την παγκόσμια αγορά, ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός για την παροχή αποτελεσματικής και έγκαιρης θεραπείας για αυτή την ασθένεια που προκαλεί αναπηρία".

Η νόσος Alzheimer είναι η πιο κοινή μορφή άνοιας. Σε παγκόσμιο επίπεδο, υπολογίζεται ότι 135 εκατομμύρια άνθρωποι θα πάσχουν από άνοια μέχρι το 2050. Το 2010, το ετήσιο συνολικό κόστος της άνοιας εκτιμήθηκε στα 604 δις δολλάρια. Η ήπια γνωστική αναπηρία περιλαμβάνει προβλήματα μνήμης από ημέρα σε ημέρα, γλώσσας και προσοχής, και μπορεί να είναι ένα πρώιμο σημάδι της άνοιας ή ένα σύμπτωμα του στρες ή άγχους. Περίπου το 10% των ανθρώπων που διαγιγνώσκονται με ήπια γνωστική αναπηρία, αναπτύσσουν άνοια μέσα σε ένα χρόνο, αλλά εκτός από τις περιοδικές αξιολογήσεις μέτρησης της εξασθένησης της μνήμης, δεν υπάρχει επί του παρόντος ακριβής τρόπος να προβλέψουμε ποιος θα αναπτύξει άνοια και ποιος όχι.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει επίσης ότι οι τομογραφίες εκπομπής ποζιτρονίων εγκεφάλου PET και το πλάσμα στο οσφυϊκό υγρό, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πρόβλεψη της έναρξης της άνοιας από την ήπια γνωστική αναπηρία. Ωστόσο, η απεικόνιση PET είναι πολύ ακριβή και η οσφυϊκή παρακέντηση συνιστά επεμβατική διαδικασία.



Η λιγότερη άσκηση είναι υπεύθυνη για την αύξηση του βάρους και όχι οι περισσότερες θερμίδες

Πηγή:
American Journal of Medicine

Ο καθιστικός τρόπος ζωής και όχι τόσο η θερμιδική πρόσληψη μπορεί να φταίει για την αύξηση της παχυσαρκίας στις ΗΠΑ, σύμφωνα με μια νέα ανάλυση δεδομένων από την Εθνική Επιτροπή Έρευνας της Υγείας και της Διατροφής (NHANES). Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "The American Journal of Medicine" αποκαλύπτει ότι κατά τα τελευταία 20 χρόνια υπήρξε μια απότομη μείωση στη σωματική άσκηση και μία αύξηση του μέσου όρου δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), ενώ η πρόσληψη θερμίδων έχει παραμείνει σταθερή. Οι ερευνητές θεωρούν ότι μια ελάττωση της σωματικής δραστηριότητας στον ελεύθερο χρόνο σε εθνικό επίπεδο, ιδίως μεταξύ των νέων γυναικών, μπορεί να είναι υπεύθυνη για την ανοδική τάση στα ποσοστά παχυσαρκίας.

Αναλύοντας τα δεδομένα της επιτροπής NHANES από τα τελευταία 20 χρόνια, οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Stanford ανακάλυψαν ότι ο αριθμός των αμερικανών ενηλίκων γυναικών που δεν ανέφεραν σωματική δραστηριότητα, είχε αλματώδη αύξηση από 19,1 % το 1994 σε 51,7 % το 2010. Για τους άνδρες, ο αριθμός αυξήθηκε από 11,4 % το 1994 σε 43,5 % το 2010. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο μέσος όρος ΔΜΣ αυξήθηκε σε όλες τις περιπτώσεις, με την πιο δραματική άνοδο να εντοπίζεται μεταξύ των νέων γυναικών ηλικίας 18 - 39 ετών.

"Αυτές οι αλλαγές έχουν συμβεί στο πλαίσιο των σημαντικών αυξήσεων στο ποσοστό των ενηλίκων που δεν ανέφεραν φυσική δραστηριότητα στον ελεύθερο χρόνο, χωρίς ωστόσο να έχει αλλάξει κάτι σημαντικά στη μέση ημερήσια θερμιδική πρόσληψη σε επίπεδο πληθυσμού", εξηγεί ο επικεφαλής ερευνητής Uri Ladabaum, MD, MS, Αναπληρωτής Καθηγητής της Ιατρικής (Γαστρεντερολογίας και Ηπατολογίας), της Ιατρικής σχολής του Stanford. "Σε επίπεδο πληθυσμού, βρήκαμε μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ του επιπέδου σωματικής δραστηριότητας στον ελεύθερο χρόνο, όχι όμως της καθημερινής θερμιδικής πρόσληψης, και των αυξήσεων τόσο του ΔΜΣ όσο και της περιμέτρου της μέσης".

Η μελέτη εξέτασε την κλιμάκωση της παχυσαρκίας τόσο από την άποψη της άσκησης όσο και της πρόσληψης θερμίδων. Μολονότι δεν εξέτασαν τι είδη τροφίμων καταναλώθηκαν, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η συνολική ημερήσια κατανάλωση σε θερμίδες, λίπη, υδατάνθρακες και πρωτεΐνες δεν έχουν αλλάξει σημαντικά τα τελευταία 20 χρόνια, παρόλ’ αυτά το ποσοστό παχυσαρκίας μεταξύ των Αμερικανών εξακολουθεί να αυξάνεται.

Οι επιστήμονες παρακολούθησαν επίσης την αύξηση της κοιλιακής παχυσαρκίας, η οποία αποτελεί ανεξάρτητο δείκτη θνησιμότητας, ακόμη και μεταξύ ατόμων με φυσιολογικό ΔΜΣ. Η κοιλιακή παχυσαρκία ορίζεται από περίμετρο μέσης ίση με 88cm (34,65 in) ή μεγαλύτερη για τις γυναίκες και 102 cm (40,16 in) ή μεγαλύτερη για τους άνδρες. Τα δεδομένα έδειξαν ότι η μέση περίμετρος μέσης αυξήθηκε κατά 0,37 % ανά έτος για τις γυναίκες και 0,27 % ανά έτος για τους άνδρες. Ακριβώς όπως και η άνοδος του μέσου ΔΜΣ, η ομάδα που πλήττεται περισσότερο από την αύξηση των ποσοστών της κοιλιακής παχυσαρκίας είναι οι γυναίκες.

"Η συχνότητα της κοιλιακής παχυσαρκίας έχει αυξηθεί μεταξύ γυναικών φυσιολογικού βάρους και υπέρβαρων ανδρών και γυναικών", παρατηρεί ο δρ. Ladabaum. "Παραμένει αμφιλεγόμενο κατά πόσον το υπερβολικό βάρος από μόνο του αυξάνει τον κίνδυνο θνησιμότητας, αλλά οι τάσεις της κοιλιακής παχυσαρκίας μεταξύ των υπέρβαρων ατόμων είναι ανησυχητικές υπό το πρίσμα των κινδύνων που συνδέονται με την αυξημένη περίμετρο μέσης ανεξάρτητα από το ΔΜΣ".

Όταν ο Ladabaum και οι συνεργάτες του ομαδοποίησαν τους ερωτηθέντες στην πιο πρόσφατη έρευνα της επιτροπής NHANES, με βάση την φυλή / εθνικότητα και την ηλικία, διαπίστωσαν ότι πάνω από το 50% των ενηλίκων εργαζομένων σε οκτώ δημογραφικές υποομάδες ανέφερε ότι δεν ασκείται στον ελεύθερο χρόνο του. Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι γυναίκες, και ειδικότερα οι μαύρες και Μεξικανοαμερικανές γυναίκες, έδειξαν τις μεγαλύτερες μειώσεις στην αναφερόμενη άσκηση.

Παρόλο που η αυξημένη θερμιδική πρόσληψη κατηγορείται για την αύξηση των ποσοστών παχυσαρκίας, δε βρέθηκε συσχέτιση μεταξύ τους σε αυτή τη μελέτη. Αντίθετα, συσχέτιση παρατηρήθηκε ανάμεσα στις διαχρονικές τάσεις για την έλλειψη σωματικής δραστηριότητας και την υψηλή τιμή ΔΜΣ. "Τα ευρήματά μας δεν υποστηρίζουν τη λαϊκή αντίληψη ότι η αύξηση της παχυσαρκίας στις Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να αποδοθεί κατά κύριο λόγο στη σταθερή διαχρονική αύξηση στη μέση ημερήσια θερμιδική πρόσληψη των Αμερικανών", καταλήγει ο δρ. Ladabaum. "Παρά το γεγονός ότι εκτιμώνται δεόντως οι γενικές τάσεις της παχυσαρκίας στις Ηνωμένες Πολιτείες και μπορεί να σταθεροποιείται η επικράτησή της, οι αναλύσεις μας επισημαίνουν ανησυχητικές τάσεις σε νεότερους ενήλικες, σε γυναίκες, και στην επικράτηση της κοιλιακής παχυσαρκίας, καθώς και επίμονες φυλετικές / εθνικές διαφορές".

Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση στη συνεχή μάχη μας κατά της παχυσαρκίας, αλλά η αναγνώριση της σχέσης μεταξύ της ελάττωσης της σωματικής δραστηριότητας και της αύξησης του ΔΜΣ, καθώς και των ομάδων που πλήττονται ιδιαίτερα, μπορεί να βοηθήσει τους υπευθύνους της δημόσιας υγείας να αναπτύξουν στοχευμένες, αποτελεσματικές δράσεις. Σε ένα συνοδευτικό σχόλιο η Pamela Powers Hannley, Διευθύντρια Σύνταξης του περιοδικού "The American Journal of Medicine", σημειώνει: "Αν εμείς ως χώρα θέλουμε πραγματικά να αναλάβουμε τον έλεγχο της υγείας μας και το κόστος της υγειονομικής μας περίθαλψης, η εργασία των Ladabaum et al. θα πρέπει να είναι το εναρκτήριο σάλπισμά μας. Από την ενθάρρυνση κοινοτήτων να παρέχουν ασφαλή μέρη για σωματική δραστηριότητα έως τη διασφάλιση άφθονης παροχής υγιεινών τροφίμων και την ενδυνάμωση των Αμερικανών να αναλάβουν τον έλεγχο της υγείας τους, πρέπει να ξεκινήσουμε μια συντονισμένη ολοκληρωμένη προσπάθεια για τον έλεγχο της παχυσαρκίας".